ارزیابی ضوابط اجرایی روش طرح و ساخت صنعتی کشور ایران (مطالعه موردی قراردادهای صنعت نفت)

ایران دارای رتبه نخست ذخایر گازی و سومین مالک بزرگ ذخایر نفتی در جهان است؛ لذا اجرای پروژه ها در این صنعت عظیم، نیازمند قراردادهای دقیقی است. در راستای انجام بهینه پروژه های طرح و ساخت صنعتی، تدوین الگو و مختصات جدید سند همسان طرح و ساخت با کمترین ایرادات، امری اجتناب ناپذیر است؛ به نحوی که با قطعیت دادن به زمان و مبلغ مندرج در قرارداد تا حد امکان، با بهترین کیفیت و کمترین میزان دعاوی، نتایج مطلوب حاصل و پروژه ها با بهترین کیفیت اجرا گردند. در این راستا با انجام مطالعات کتابخانه ای، بررسی اسناد بین المللی خصوصا سند نقره ای فیدیک، مطالعه مقالات و پایان نامه ها و بررسی قوانین و مقررات، ایرادات و کاستی های موجود با طراحی، توزیع و جمع آوری پرسشنامه از خبرگان و تحلیل نتایج مشخص گردیده و این نتایج حاصل شد که علاوه بر اصلاح ساختار و مدل مفهومی سند، بایستی تعهدات و مسئولیت های طرفین پیمان بطور دقیق پیش بینی شده و توزیع منطقی ریسک انجام شود. خصوصا در زمینه تاخیر در پرداخت به پیمانکاران، مکانیزم جبران خسارات پیش بینی گردد. همچنین ماده های مربوط به مبلغ پیمان، شرایط تنفیذ پیمان، انجام طراحی پایه، بیمه نامه ها، ضمانتنامه ها، تسهیلات پیمانکاران، تعلیق، تحویل موقت و خاتمه و فسخ پیمان و سایر موارد اصلاح گردیده و قوانینی که باید صراحتا در متن شرایط عمومی پیمان عنوان گردند، ذکر شوند.