مدیریت استبدادی و امنیت کاری در سازمان

هر جامعه ای برای تداوم حیات و بقاء به کار و فعالیت مردم و مسئولان احتیاج دارد. نیاز به کار از قرون باستان وجود داشته است و هر چه که می گذرد بر اهمیت آن افزوده می گردد. کار قسمت اعظم زندگی انسان را در بر می گیرد. کار از مفاهیم مهم علم جامعه شناسی است. کار سرمایه و ذخیره ملی است و می تواند به رشد تمدن کمک کند. اگر افراد جامعه ای به طور نسبی بتوانند کار و شغل مناسب به دست آورند و شغل آنان متناسب با استعدادها، توانایی ها و علائق آن ها باشد، زمینه برای نوآوری، ابتکار، رشد و پیشرفت در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به وجود می آید. برعکس اگر زمینه های اشتغال و کار در جامعه محدود و تقاضا برای کار بسیار باشد به تدریج بیکاری افزایش می یابد. اشتغال و بیکاری با سایر عوامل اقتصادی رابطه تنگاتنگی دارد. بیکاری مهم ترین منشأ پیدایش فقر و محرومیت، ناهنجاری ها و تنش های اجتماعی و از هم گسیختگی تعادل ها در جامعه است.بیکاری یکی از مشکلات موجود در جوامع امروزی به خصوص جوامع جهان سوم و در شرایط بحران کنونی غرب است که از لحاظ جرم شناسی یک عامل مؤثر اجتماعی در بروز بزهکاری مورد سنجش واقع می شود. بیکاری به خصوص برای مدت طولانی علاوه بر ایجاد فقر اقتصادی و فرهنگی تأثیری بسیار مخرب بر شخصیت و روحیات فرد بیکار می گذارد. به نحوی که ممکن است بسیاری از کسانی که در شرایط عادی در برابر وسوسه ارتکاب جرم مقاومت می کنند در شرایط بحران بیکاری دست به ارتکاب عمل مجرمانه بزنند.

Keywords:

امنیت کاری , سازمان , مدیریت استبدادی