بازتاب نمادین محراب مساجد در فرش

هنرهای سنتی ایران را می توان بازنمایی معنایی واحد در صور گوناگون دانست. که آمیزه ای از باورهای ایرانی و اسلامی است. زبان اینهنرها نمادین است و هنرمند در اثر خود با ابزار تمثیل متناسب با هر هنر سخن میگوید. طراحی قالی و هنر معماری را باید دو جایگاهتجلی نمادها در هنر ایران دانست. قالیهای محرابی به عنوان نقطه پیوند میان هنر معماری و طراحی فرش و نمایش نحوه تاثیرگذارینمادهای کهن معماری بر طراحی نقوش است. از این رو این تحقیق با هدف معرفی و مطالعه نقش نمادین قالیهای محرابی در هنر ومعماری اسلامی صورت گرفته است. روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است. در واقع آیین ها را می - توان یکی از مهم ترین محرک های هنر برای پدید آوردن طرح های نو و عامل پیوند میان مفاهیم عمیق و باورها و هنر دانست. تمامی اینطرح ها نشانی از اسلام دارد و منبعث از تفکری توحیدی است در واقع نماز گزاردن بر فرش، سبب گسترش فرش هایی محرابی گشتهاست. یکی از بدیهی ترین طرح هایی که برای این گونه قالی ها می توان در نظر آورد، بازتاب نقش محراب مورد استفاده در مساجد بر رویزمینه این فرش ها است. این نگرش برخاسته از ذهنیات هنرمندانی است که تفکرات دینی خود را با شگفتی های محیط بیرونی خویشچنان زیبا در هم آمیختهاند و به نقش پردازی پرداخته اند. قالیچه های محرابی منوط به شناخت دقیق، فرهنگ، اعتقادات، آداب و رسوماست و نقوش خاص در پهنه متن قالیچه های محرابی برآمده از باورهایی است که با زیبایی شناسی هنر اسلامی ارتباط نزدیک دارد و ازبطن تفکر اسلامی سر برآورده است.

Keywords:

فرش , طرح محرابی , نماد , محراب , معماری , هنراسلامی