اثربخشی آموزش مهارتهای خودکفایی خانواده محور بر رفتارهای سازشی دانش آموزان دارای نارساییهای هوشی و تحولی و کیفیت زندگی مادران

پژوهش حاضـر با هدف بررسـی اثربخشـی آموزش مهارتهای خودکفایی خانواده محور بر رفتارهای سازشی دانش آموزان دارای نارســاییهای هوشــی و تحولی و کیفیت زندگی مادران در شــهر تهران انجام شــد. پژوهش به شــیوه شــبه آزمایشــی صــورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش شــامل دانش آموزان دارای نارســایی های هوشــی وتحولی در محدودهســنی 8-14 ســاله بود که در ســال تحصــیلی1397-98 در مدارس دوره ابتدایی ویژه دانش آموزان دارای نارســایی های هوشــی و تحولی در مناطق 4 و 8 شــهر تهران مشـغول به تحصیل بودند. از میان جامعه آماری 24 دانش آموز پسر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش(12نفر) وگروه کنترل(12نفر)تخصــیص داده شــدند. گروه آزمایش طی 12 هفته در 12 جلســه یک ســاعته مهارتهای خودکفایی طبق برنامه آموزش دیدند. برای جمع آوری داده ها علاوه بر فرم محقق سـاخت مشـخصـات فردی، از مقیاس رفتار سـازشی لیمبرت و همکاران((1974 وکیفیت زندگی وار و شـوربون (1992) اسـتفاده شد. برای تحلیل داده های پژوهش و آزمون فرضیه های تحقیق علاوه بر برخی روشـهای آمار توصـیفی از جمله میانگین و انحراف استاندارد، در بخش آمار استنباطی از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مهارتهای خودکفایی خانواده محور هم بر رفتار سازشی دانش آموزان و هم برکیفیت زندگی مادران دانش آموزان دارای نارسایی های هوشی و تحولی اثر داشته است.

Keywords:

مهارتهای خودکفایی خانواده محور , رفتارهای سازشی , کیفیت زندگی , نارسایی های هوشی و تحولی