نقش سازه های نوین در دستیابی به پایداری در معماری با رویکرد بررسی سازهLSF

پایداري و توجه به توسعه ي پایدار امروزه یکی از اصلی ترین مفاهیم و گرایشات در تمامی علوم و حوزه هاي مربوط به آنها را تشکیل می دهد. در این میان معماري و صنعت ساخت و ساز، از آن جهت که مصرف کننده بیش از %75 انرژي و منابع کره ي زمین است، نه تنها از این امر مستثنی نبوده، بلکه پایداري در آن ضرورتی حیاتی و انکار ناپذیر است. متاسفانه در کشور ما پایداري در معماري به موضوعی لوکس تبدیل شده است و بیش از آن که به جنبه هاي مختلف و زیر و بم قضیه پرداخته شود، مسائل مربوط به صرفه جویی در مصرف انرژي به حرف اول و آخر معماري پایدار تبدیل گشته است. بذون آنکه جنبه هاي اقتصادي، اجتماعی، زیست محیطی و فرهنگی پایداري و توسعه ي پایدار در معماري مورد توجه قرار گیرد.پژوهش حاضر تلاشی است در جهت یافتن راه هایی براي تلفیق جنبه هاي مختلف اقتصادي، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی پایداري در معماري. به گونه اي که با انتخاب سازه مناسب و اصول طراحی همساز با اقلیم به توان تا حد زیادي مصرف منابع تجدید نا پذیر و آب و انرژي را کاهش داده، ساخت و ساز و نیز هزینه هاي نگهداري ساختمان را اقتصادي تر کرده و حتی با انتخاب نوع کاربري مدنظر براي طراحی، گامی در جهت پایداري اجتماعی، اقتصادي و زیست محیطی بستر طرح برداشته شود. در این پژوهش با استفاده از منابع کتابخانه و مطالعات میدانی پایداري در معماري و مفاهیم توسعه ي پایدار مورد مطالعه قرار گرفته است. سازه ي LSF بعد از مقایسه با سیستم هاي ساخت و ساز رایج و بررسی نقاط ضعف و قوت آن، به عنوان سازه ي مورد نظر انتخاب شده است. در نهایت، با توجه به سرعت ساخت و ساز، امکان بازیافت مصالح، پرت پایین مصالح، آلودگی کارگاهی کم و مقاومت در برابر زلزله،LSFیکی از بهترین سازه ها و ابزارها دردست یابی به پایداري در معماري است.

Keywords:

توسعه ي پایدار , معماري پایدار , سازه ي LSF