بررسی نقش ایوان به عنوان فضای بینابینی در معماری و منظر روستایی گیلان

فضـای ایوان به عنوان یک فضای چند عملکردی از گذشته تا امروز جایگاه ماندگاری در معماری روستایی گیالن داشته است. بر این اساس بازشناسی ویژگیها و عملکردهای چندگانه ایوان به عنوان یک فضای بینابینی در برنامه ریزی و توسعۀ شهری و روستایی و معماری امروز نیز حائز اهمیت است. هدف از این پژوهش شناسایی و تبیین نقش ایوان به عنوان فضای رابط یا بینابینی در سازماندهی فضایی عناصر معماری خانه های روستایی گیلان و نحوۀ تاثیرگزاری متقابل بر منظر روستایی گیلان است. بدین منظور پس از بررسی ادبیات موضوع و شناخت ویژگی های فضای بینابینی، با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای، اسنادی، مشاهدات میدانی، گونه های ایوان در مناطق مختلف گیلان از نظر عملکردی و ویژگیهای کیفی و مفهـومی ارزیابی شده و در جهت شناسایی عملکردهای فضای بینابینی در مسکن روستایی گیالن، کیفیت فرم و عملکردها و معانی چندگانۀ ایوان در خانه های مناطق روستایی این استان بیان میشود. بررسی اسناد و منابع موجود و مطالعات میدانی نشانگر آن است که عملکردها و ویژگیهای ایوان در خانه های مناطق روستایی گیلان به عنوان یک فضای ارتباطی موثر میان فضای درون و بیرون عمل میکند. ایوان را میتوان عاملی مؤثر در ایجاد پیوستگی فضای معماری و منظر طبیعی روستایی و عامل ارتقای کیفی چشم انداز روستایی تلقی نمود. کارکردهای ایوان موجب ایجاد دعوت کنندگی، ادامل فعالیتهای زندگی در فضای نیمه باز و باز، رویت پذیری و پویایی، ایجاد تعامالت در واحد همسایگی، سرزندگی منظر و پیوستگی با محیط میگردد.

Keywords:

فضای بینابینی , ایوان , سلسله مراتب فضایی , مسکن روستایی گیلان.