کاربردشناسی شناختی واژه «زهد» در اشعار سبک عراقی (با تکیه بر نظریات دن اسپربر و دیدر ویلسون)

دو کاربردشناس مشهور انگلستانی به نام های «دن اسپربر» (Dan Sperber) و «دیدر ویلسون» (Dideran Wilson)» معتقدند، بافتی که جمله ها در آن شکل می گیرند را باید برای تفسیر متن در نظر گرفت. آن ها اصل «ربط» را مطرح کرده اند که طبق آن شاعر یا نویسنده باید به میزان لازم به مخاطب اطلاعات دهد و این اطلاعات درست، بی ابهام و واضح باشد. پژوهش پیش روی با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی و بازتاب واه «زاهد» در اشعار شاعران سبک عراقی، با رویکرد کاربردشناسی پرداخته است؛ هدف کلی این روش تبیین و تحلیل گفتمان عبارت ها در بافت زبانی است. اشعار شاعران سبک عراقی، با ساختاری متنوع و بافت زبانی صریح و غیرصریح، تلاش دارد به انتقال از تزویر و ریا بشتابد و نقاب ریاکاری زاهدان و زاهدنما را براندازد، در این راه استفاده از نظریاتی همانند کاربردشناسی به ویژه استعمال کارگفت های غیرمستقیم کمک شایانی در فهم دقیق تر این واژه، ایفا می کند. نتیجه حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که کارگفت های غیرمستقیم ریاکاری و رفتاری به عنوان یک ویژگی برای واژه «زاهد» در نظر گرفته شده است. کارگفت رفتاری که شامل؛ تزویر، پنهان کاری، غرور، سستی و بی وفایی می شود با استفاده از تشبیه و نشانه های واژگانی و نمودها، بیان شده است. کارگفت اصلی اشعار شاعران سبک عرفانی، بیان غیرمستقیم به وسیله نشانه هاست، که از آن به عنوان یک حربه اصلی، برای بیان مفاهیم مورد نظر شاعران، استفاده می شود؛ اصل ربط در اشعار این شاعران نیز کاربرد فراوانی داشته و بازبانی صریح و روشن به بیان واژه «زاهد» و خصلت های وی پرداخته اند.

Keywords:

کاربردشناسی شناختی , کارگفت غیر مستقیم , اصل ربط , شاعران سبک عراقی