تبیین راهكار در جهت اعتلای اخلاق حرفه ای پرستاران در بالین

فراهم كردن يك محيط مناسب كه پرستاران فرصت و امكانات لازم را در آن محيط جهت بكارگيري دانش و مهارت خودپيدا كنند جهت ارائه مراقبت با كيفيت بالا به بيمار ضروري است. زيرا مشخص شده است كه يكي از عوامل مؤثر جهتارائه مراقبت با كيفيت بالا به بيماران و ايجاد رضايت شغلي در پرستاران، وجود فضاي مناسب اخلاق حرفه اي در محيطكار باليني است. پژوهش حاضر يك مطالعة توصيفي تحليلي ميباشد كه در آن نظرات كادر پرستاري بيمارستان هايشهرستان مشهد در مورد معيارهاي محيط كار اثربخش و مطلوب از جامعه پرستاران باليني (n=67) بوسيله پرسشنامهاي روا و پايا جمع آوري شد. اين پرسشنامه در 2 قسمت : 1- اطلاعات دموگرافيك و 2- پرسشنامه بررسي كننده جوسازمان در پنج حيطه ارتباطات كاري, وضوح نقش پرستاران, وضوح هدف سازمان, وضوح خط مشي و اعطاي پاداش ميباشد. نتايج نشان داد كه فقط 9% پرستاران، محيط كار در بالين را مطلوب مي دانند و دليل آنرا وجود جو همكاري دربيمارستان بيان نمودند در حاليكه معتقدند در دسترس نبودن روشهاي استاندارد انجام كارها و عدم توجه به صلاحيت وشايستگي حرفه اي پرستاران از مهم ترين موانع ايجاد محيط كار مطلوب است. بررسي ارتباط بين نوع نگرش كادرپرستاري از محيط كارشان با مشخصات فردي روشن كرد كه نوع نگرش با سابقه كار پرسنل پرستاري و مدرك تحصيليآنان ارتباط معناداري دارد. در حاليكه ارتباط معناداري بين نوع نگرش پرستاران با ديگر مشخصات فردي نظير وضعيتاستخدامي، شيفت كاري، ردة شغلي و ... ديده نشد. تشويق پرستاران جهت بكارگيري صلاحيتهاي باليني خود به عنوانقسمتي از نقششان در ايجاد محيط حرفه اي ضروري است زيرا همانطور كه با تحقيق فوق مشخص شد، توجه به صلاحيتباليني پرستاران و فراهم نمودن فرصت براي پرستاران جهت بيان نظراتشان برترين راهكار ايجاد محيط كار اثربخش از ديدپرستاران مي باشد كه مي توان با استفاده از مديريت مشاركتي و تشكيل حلقه هاي كنترل كيفيت به اين مهم دست يافت.

Keywords:

محيط آموزشي , محيط كار باليني , مديريت مشاركتي , حلقه هاي كنترل كيفيت , مديريت آموزشي