تعبیرپذیری واژۀ سخن در شاهنامۀ فردوسی
Publish place: Textology of Persian literature، Vol: 5، Issue: 4
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 191
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_RPLL-5-4_006
تاریخ نمایه سازی: 1 اردیبهشت 1400
Abstract:
شیوۀ بهکارگیری زبان در شاهنامۀ فردوسی همچون آثار دیگر بزرگان ادب فارسی، شیوهای خلّاقانه و در عین حال منحصر به فرد است. نمونهای از این خلّاقیت هنگام استفاده از واژۀ سخن روی مینماید. فردوسی بدون مقید ماندن به کاربردهای متداول این واژه در روزگار وی، قابلیت خاص واژۀ یاد شده را دریافته است و در درون منظومۀ هنری خود ظرفیت تعبیریِ بسیار فراخی بدان بخشیده است. هدف پژوهش حاضر آن است تا به منظور تبیین این ویژگی از سرودۀ فردوسی، با استفاده از روش توصیفی– تحلیلی سی و شش تعبیر برای واژۀ سخن ارائۀ دهد و توجه خوانندگان را به گسترۀ مفهومیِ یکی از واژههای حماسۀ ملی ایران و بازشناسی ظرفیتهای آن معطوف سازد. برجسته سازیِ جایگاه واژۀ سخن در نظام زبانی فرزانۀ توسکه امکان تعبیرپذیری متن را فراهم میآورد و نیز بازنمایی سبک شخصی وی در به کارگیری این واژه که گاه دریافت مفهوم آن را بر عهدۀ مخاطب مینهد و گاه شخصاً به تعبیر آن میپردازد، از اهداف دیگر شکلگیری این پژوهش است.
Keywords:
Authors
فریده وجدانی
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زنجان
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :