ارزیابی تعاملات ارتباطی اجتماعی نهادهای مسئول در مدیریت پیشگیری از جرم (مورد مطالعه: تهران بزرگ)

مدیریت پیشگیري از جرم را می توان یکی از راهبردهاي اساسی در حوزه کنترل آسیب هاي اجتماعی وکاهش جرایم در جامعه برشمرد؛ که دربردارنده مجموعه راهکارهاي مستقیم و غیرمستقیم با هدفایجاد امکانات و موقعیت هاي بازدارنده از وقوع جرم و کجروي می باشد. البته، این نوع مدیریت در ایرانبه مراتب دشوارتر و حساس تر از جوامع دیگر است. به همین منظور نهادهاي مسئول در این حوزهبایستی بتوانند با بومی سازي مؤلفه هاي پیشگیري از جرم و تعاملات ارتباطی اجتماعی سازنده در اینزمینه براي مدیریت علمی و منسجم پیشگیري از جرم تلاش نمایند. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی میزانتعاملات ارتباطی اجتماعی نهادهاي مسئول مدیریت پیشگیري از جرم در تهران بزرگ بوده است. اینپژوهش از لحاظ هدف، کاربردي؛ از نظر ماهیت داده ها، جزء تحقیقات آمیخته (کیفی- کمی) با رویکرداکتشافی و بر اساس جمع آوري داده ها تحقیق توصیفی- پیمایشی بوده است. در جمع آوري اطلاعات ازابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. جامعه آماري شامل شهروندان تهران بزرگ بوده است که براساس فرمول کوکران 285 نفر به روش نمونه گیري خوشه اي چندمرحله اي به عنوان حجم نمونه تعیینگردیده است. براي سنجش پایایی تحقیق از آلفاي کرونباخ استفاده گردید که پرسشنامه با آلفاي 85%تأیید شده است.نتایج پژوهش نشان داده است که تأثیر تعاملات ارتباطی اجتماعی نهادهاي مسئول در چهار حوزه (رویکردآموزشی، آگاه سازي، مداخله اي و توانمندسازي) در جهت مدیریت پیشگیري از جرم مثبت ارزیابی گردیده وهمبستگی 0/85 بین متغیرها و R2=0/78 تأیید کننده آماري این رابطه است.

Keywords:

پیشگیري از جرم , مدیریت جرم , تعاملات ارتباطی اجتماعی , نهادهاي مسئول , تهران بزرگ