کشت میکسوتروف Spirulina platensis: پتانسیل تولید زیست توده، متابولیت ها و رنگدانه ها

اخیرا جلبک Spirulina platensis بعنوان گونه زراعی مهم در جهان مطرح شد؛ هرچند معرفی و کشت آن در ایران در ابتدای راه است. در این راستا، کشت اتوتروف (فاقد گلوکز) و میکسوتروف این گونه در محیط های دارای ۰، ۵/۰، ۱، ۵/۱، ۲، ۳، ۴، ۶، ۱۰، ۲۰ گرم بر لیتر گلوکز در دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. تغییر شرایط رشد از اتوتروفی به میکسوتروفی، سبب تغییر ترکیب شیمیایی سلول ها بدلیل جهت گیری متفاوت تخصیص کربن به پروتئین، کربوهیدرات و لیپید شد. به طوری که کاربرد ۵/۰ گرم بر لیتر گلوکز در کشت میکسوتروفی سبب افزایش وزن خشک، غلظت سلول، پروتئین، کربوهیدرات، کلروفیل، فلاونوئید، آنتوسیانین و فایکواریترین به میزان به ترتیب ۵۰/۱۰۲، ۰۶/۱۰۶، ۷۹/۱۰۲، ۳۸/۱۴۱، ۱۱/۱۰۱، ۸۲/۱۲۹، ۷۷/۱۹۶ و ۳۵/۱۱۲ درصد نسبت به کشت اتوتروفی شد. همچنین شرایط میکسوتروفی دارای ۶ و ۴ گرم بر لیتر گلوکز سبب افزایش به ترتیب ۹۳/۳۳۷ و ۲۴/۳۱۷ درصدی کربوهیدرات نسبت به کشت اتوتروفی شدند. از طرف دیگر، کشت اتوتروف در افزایش تولید لیپید، فایکوسیانین و آلوفایکوسیانین موثرتر از میکسوتروفی بود. در کل، تغییر فرمولاسیون محیط های کشت مرسوم و افزودن ۵/۰ گرم بر لیتر گلوکز جهت افزایش معنی دار بهرهوری و مواد موثره پیشنهاد می شود.

Keywords:

پروتئین , رنگدانه , فایکوبیلیپروتئین , گلوکز , میکسوتروف