بررسی زیست محیطی گونه های درختی فضای سبز شهری در مناطق خشک (مطالعه موردی: شهر میبد)

ایجاد فضاهای سبز پایدار در شهرها بدون انتخاب گیاهان مناسب نسبت به شرایط محیطی، امکان پذیر نیست. در این تحقیق با توجه به شرایط آب و هوایی خشک شهر میبد، به بررسی گونه های مقاوم به خشکی جهت کشت در فضای سبز، به منظور نگهداری و حفظ آب و جلوگیری از هدر رفتن آن پرداخته شده است همچنین با توجه به اینکه درخت ها و درختچه ها از مهم ترین عوامل در رفع آلاینده های هوایی می باشند و از طریق مکانیزم های مختلفی به اثرات مخرب آن ها پاسخ می دهند نیز بررسی شدند. ابتدا با بررسی میدانی، گونه های موجود در فضای سبز شهری شهرمیبد مشخص گردید سپس به بررسی مقالات مختلف در زمینه گونه های مناسب مناطق خشم پرداخته شد و در نهایت گونه های پیشنهادی برای فضای سبز شهری میبد معرفی گردید با توجه به بررسی پژوهش های انجام شده در این زمینه، اکالیپتوس بیشترین مقاومت به شوری و زیتون نیمه مقاوم به شوری و مقاوم به خشکی، اقاقیا بیشترین مقاومت به خشکی را دارا هستند. از آنجا که در مناطق خشم هر دو تنش شوری و خشکی مورد بحث است، بنابراین زیتون می تواند گونه مناسبی برای کاشت و توسعه فضای سبز در مناطق خشم از جمله شهر میبد باشد. اما با توجه به اینکه تنوع در بخش فضای سبز بحث مهمی است، لذا گونه های خرزهره، خرما و پنج انگشت با کشت توام زیتون پیشنهاد می شود. همچنین با توجه به اینکه شهر میبد در معرض آلودگی صنعتی قرار دارد، بهتر است از گونه هایی برای کشت استفاده شود که توانایی جذب آلاینده های زیست محیطی را داشته باشند و می توان به گونه هایی از جمله اکالیپتوس، اقاقیا، زبان گنجشک و خرزهره اشاره کرد.

Keywords:

فضای سبز شهری , خشکی , آلودگی , گونه های مقاوم , شهر میبد