آزمون رابطه ضریب فازی نوآوری، قدرت بازاری، و بازدهی سهام: شواهدی از اثرهای رقابتگریزی

هدف محوری پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین ضریب نوآوری، قدرت بازاری، و بازدهی سهام در شرکت­های بورس اوراق بهادار تهران است. بنابراین، از داده­ های ۱۵۳ شرکت بورسی در بازه زمانی ۱۳۹۷-۱۳۸۶ و مدل رگرسیون انتقال ملایم پنلی استفاده میشود تا ارتباط بین ضریب قدرت بازاری و نوآوری، و ضریب فناوری و بازدهی سهام مورد بررسی قرار گیرد. نتایج پژوهش در معادله ضریب نوآوری و بازدهی سهام به­ روشنی نشان می ­دهد که رابطه غیرخطی بین متغیرهای مورد بررسی وجود دارد و در معادله ضریب نوآوری با افزایش قدرت بازاری به عنوان متغیر انتقال تا سطح آستانه، ضریب نوآوری افزایشی و معنادار، و با گذر از این سطح کاهشی و معنادار است. علاوه بر این، در معادله بازدهی سهام، با افزایش نوآوری پیش و پس از سطح آستانه­ این روند ادامه دارد. در مجموع، نتایج مربوط به دو معادله ضریب فناوری و بازدهی سهام بیان می‏ کند که در شرکت­ های فعال بورس اوراق بهادار تهران رابطه نامتقارن غیرخطی و U معکوس بین قدرت بازاری و ضریب نوآوری از یکسو، و ضریب نوآوری و بازدهی سهام از سوی دیگر وجود دارد و در بیش‏تر بنگاه ­های فعال بورسی، شواهدی از اثرهای رقابت­ گریزی تایید می­ شود.

Keywords:

Threshold Level , Innovation Coefficient , Market Power , Stock Returns , Security Market , Panel Smooth Transition Regression Model (PSTR). , سطح آستانه ای , ضریب نوآوری , درجه رقابت , بازدهی سهام , بورس اوراق بهادار , رگرسیون انتقال ملایم پنلی (PSTR).