ارزیابی عملکرد میراگر اصطکاکی پال در زلزله های نزدیک گسل با استفاده از تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی

حرکت های زمین نزدیک گسل گزارش شده در زلزله های مهم اخیر به جهت نزدیکی فاصله محل منبع انتشار موج، دارای پالس سرعت با زمان تناوب بزرگ با تغییر شکل ماندگار زمین می باشند این پالس سرعت در زمان شروع زلزله سبب ایجاد انرژی ورودی بالا در مدت زمان کوتاهی در سازه ها می گردد این پالسها به شدت تحت تاثیر جهت گسل جهت لغزش روی گسل و محل ایستگاه گزارش نسبت به گسل که به عنوان اثر جهت پذیری نامیده می شوند ناشی از انتشار گسیختگی درجهت محل ثبت می باشند در بسیاری از مطالعات اخیر اثرات حرکت زمین نزدیک گسل روی تعدادی از سازه های مهندسی عمران مورد بررسی واقع گردیده که م ی توان به وضوح دراین مطالعات اهمیت تاثیر حرکت زمین نزدیک گسل را به طور چشمگیری برپاسخ سازه ها مشاهده کرد. امروزه استفاده از سیستم های مستهلک کننده انرژی به منظور کاهش ارتعاشات لرزه ای سازه ها بسیار مرسوم شده است که یکی از این سیستمهای مستهلک کننده انرژی میراگرهای اصطکاکی است که در مزره سیستمهای کنترل غیرفعال می باشند و زمانی فعال می شوند که نیرو در آنها به تراز معین از پیش تعیین شده ای بار لغزش بهینه برسد.

Keywords:

کنترل غیرفعال , میراگر اصطکاکی پال , زلزله نزدیک گسل , بار لغزش بهینه , تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی