طراحی و احیای زیرساخت های سبز اکولوژیک با رویکرد ارتقای پایداری شهری نمونه موردی: باغستان های سنتی شهر قزوین

امروزه زیر ساخت سبز به عنوان نوین ترین استراتژی طراحی محیطی، می تواند "سیستم حمایت زندگی" و شاهراه احقاق مدیریت رشد چارچوب حفاظت از زمین نیز، در نظر گرفته شود. در این پژوهش با در نظر گرفتن باغستان های سنتی شهر قزوین به عنوان شاخص ترین پهنه سبز اکولوژیک موجود در شهر و ارائه برنامه ها و راهکارهای متناسب، میتوان گام موثری در ارتقای پایداری شهری،برداشت. حضور پیوسته طبیعت در شهر و حفاظت از جریان ها و فرآیند های طبیعی برای دستیابی به محیط زیست و شهری پایدار به عنوان رویکردی کلان، در روند دستیابی به اهدافی همچون بررسی نقش طراحی و احیای شبکه زیرساخت های سبز اکولوژیک در راستای نیل به ارتقای پایداری شهر و تاثیر این باغات بر ارتقای کیفیت های اکولوژیکی و زیستی شهر قزوین، مورد توجه است.اقداماتی نظیر تشکیل شبکه اکولوژیک شهری با استفاده روش های کارآمدی همچون AHP و فورمن و استخراج لایه های شناختی شاخص و روی هم گذاری آنها، منجر به ارائه نقشه های شناخت و تحلیل منطقه می شود؛ که این امر منجر به ارائه راهکارها و اقدامات موثر جهت دستیابی به اهداف مد نظر در این مطالعه، و در نهایت ارائه آلترناتیوهای مختلف طراحی برای بخش های مختلف منطقه میشود

Keywords:

ارتقای پایداری شهری , طراحی و احیا , زیرساخت های سبز , شبکه اکولوژیک , استخراج لایه های شناختی , روی هم گذاری لایه ها