بررسی تاثیر تدریس به روش یادگیری مبتنی بر تیم بر یادگیری و انگیزه تحصیلی دانشجویان فوریتهای پزشکی در درس تریاژ

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 423

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_HMED-12-1_004

تاریخ نمایه سازی: 14 اردیبهشت 1400

Abstract:

مقدمه: روش یادگیری مبتنی بر تیم نوعی یادگیری مشارکتی و جدید است. این مطالعه باهدف ارزیابی تاثیر تدریس به روش یادگیری مبتنی بر تیم بر یادگیری و انگیزه تحصیلی دانشجویان فوریتهای پزشکی در درس تریاژ صورت گرفت. روش کار: این مطالعه بهصورت نیمه تجربی به صورت سرشماری در نیمسال دوم ۹۷-۱۳۹۶ بر روی دانشجویان کاردانی فوریتهای پزشکی در بخشی از محتوای درس دو واحدی فوریتهای پزشکی در بلایا که مربوط به تریاژ در اطفال و بالغین است، صورت گرفت. برای سنجش میزان یادگیری در قبل و بعد از اجرای این روش و همچنین سنجش میزان به یادآوری مطالب قبل از شروع روش، بعد از پایان آن و نیز حدود شش ماه بعد آزمون برگزار و نمرات باهم مقایسه شد. همچنین جهت بررسی انگیزش تحصیلی قبل و پس از پایان دوره از پرسشنامه استاندارد انگیزش تحصیلی هارتر استفاده شد.  جهت تجزیهوتحلیل دادهها از نرمافزار SPSS نسخه ۱۹ با شاخصهای توصیفی و تحلیلی  همچون T زوجی در سطح معنیداری کمتر از ۰۵/۰ استفاده شد. نتایج: در این مطالعه میانگین نمرات انگیزه بیرونی و  انگیزه دانشجویان در مقایسه با قبل اجرای روش یادگیری مبتنی بر تیم به میزان معناداری افزایش یافته بود (P value=۰.۰۳)و نمرات انگیزه درونی نیز در مقایسه با قبل افزایش را نشان داد(P value=۰.۰۵). مقایسه میانگین نمره علمی کسب شده از درس تریاژ نیز نشان داد میانگین نمره کسب شده دانشجویان بعد از اجرای روش یادگیری مبتنی بر تیم به میزان معناداری نسبت به قبل از اجرای این روش، بیشتر بوده است.(P value=۰.۰۱) نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد استفاده از روش تدریس TBL موجب افزایش انگیزه و بهبود یادگیری دانشجویان رشته فوریت های پزشکی شده است. بنابراین استفاده از این روش در آموزش دانشجویان پیشنهاد می گردد.

Keywords:

روش تدریس , یادگیری مبتنی بر تیم , آموزش , انگیزه تحصیلی

Authors

شهرزاد غیاثوندیان

استاد، گروه داخلی و جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

مهسا حاجی محمدحسینی

مربی، گروه فوریت های پزشکی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران

حمید آسایش

مربی، گروه فوریت های پزشکی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران

رقیه صادقی

کارشناسی ارشد پرستاری، بیمارستان ایزدی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران

محمدرضا آزاده

دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری اورژانس، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران

محمد پرورش مسعود

مربی، گروه فوریت های پزشکی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران