اثربخشی برنامه واقعیت درمانی بر خودتنظیمی شناختی، فراشناختی و خلاقیت هیجانی دانش آموزان پسر ۱۰ - ۱۲ ساله شهر یاسوج

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی برنامه واقعیت درمانی بر خود تنظیمی شناختی، فراشناختی و خلاقیت هیجانی دانش آموزان پسر ۱۰ -۱۲ ساله شهر یاسوج می باشد. روش تحقیق نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماریپژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پایه چهارم تا ششم ابتدایی سال تحصیلی (۱۳۹۸_۱۳۹۹) در شهر یاسوج می باشد. نمونهپژوهش حاضر شامل ۳۰ نفر از دانش آموزان مدارس ابتدایی شهر یاسوج بودند که ابتدا به روش نمونه گیری خوشه ای از بین ۳۵مدرسه پسرانه شهر شهر یاسوج ۴ مدرسه به صورت تصادفی انتخاب و پس از آن از بین کلیه دانش آموزان پایه چهارم تا ششم ابتداییاین چهار مدرسه ۳۰ دانش آموز به شیوه ی قرعه کشی برای اجرای پژوهش انتخاب شدند و به شیوه ی گمارش تصادفی در دو گروهآزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خود تنظیمی بوفارد و خلاقیت هیجانی توماسمی باشد. داده های پژوهش با آزمون کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد برنامه واقعیت درمانی بر خود تنظیمیشناختی دانش آموزان پسر موثر است (P>۰/۰۱). برنامه واقعیت درمانی بر خود تنظیمی فراشناختی دانش آموزان پسر موثر است(P>۰/۰۱). همچنین واقعیت درمانی بر خلاقیت هیجانی دانش آموزان پسر موثر است (P>۰/۰۱). نتایج پژوهش حاکی از آن بود کهواقعیت درمانی بر خود تنظیمی شناختی، فراشناختی و خلاقیت هیجانی دانش آموزان پسر موثر واقع می گردد. با توجه به نتایج اینپژوهش پیشنهاد می شود مسئولان تعلیم و تربیت همسو با برنامه های آموزشی خود، آموزش مبتنی بر نظریه گلاسر را نیز در برنامههای مدارس، مربوط به ساعات دروس بگنجانند.

Keywords:

واقعیت درمانی , خود تنظیمی شناختی , خود تنظیمی فراشناختی , خلاقیت هیجانی , دانش آموزان