بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر افزایش خودکارآمدی تحصیلی و کاهش تعلل ورزی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر پارسیان

هدف کلی تحقیق بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی برکاهش تعلل ورزی و افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر پایه اول متوسطه شهر پارسیان در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ می باشد.ابتدا از میان ۳ مدرسه دخترانه متوسطه اول موجود در شهر پارسیان ۲ مدرسه به شیوه تصادفی انتخاب گردید، از این دو مدرسه که جمعا ۱۱۲ دانش آموز داشت، ۲ کلاس ۳۰ نفری ۳۰) نفر مدرسه الف و ۳۰ نفر مدرسه ب) بصورت تصادفی برگزیده شد. دانش آموزان این دو کلاس از نظر سن، معدل، وضعیت اقتصادی و اجتماعی نسبتا همسان بودند. در نهایت به شیوه تصادفی مدرسه الف و ب هر کدام به دو گروه ۱۵ نفری تقسیم شدند و به یکی از گروه ها عنوان گروه کنترل و به دیگری عنوان گروه آزمایشی داده شد.. دو گروه آزمایش و کنترل همزمان به پیش آزمون پرسشنامه های تعلل ورزی و خودکارآمدی تحصیلی پاسخ دادند سپس گروه آزمایش ۱۲ جلسه ۴۵ دقیقه ای آموزش مربوط به مهارتهای زندگی را دریافت کرد. پس از اتمام جلسات آموزشی گروه آزمایش، هر دو گروه مجددا۰ پرسشنامه های تعلل ورزی و خودکارآمدی تحصیلی را پاسخ دادند.داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های زندگی برکاهش تعلل ورزی و افزایش خودکارآمدی تحصیلی گروه آزمایش تاثیر مثبت داشته است.

Keywords:

تعلل ورزی , خودکارآمدی , مهارت زندگی , اثر بخشی.