اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر افکار ناکارآمد و خودشفقتی مادران کودکان کم توان ذهنی ۴ تا ۱۵ ساله ی شهر مشهد

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر افکار ناکارآمد و خودشفقتی مادران کودکان کم توان ذهنی ۴ تا ۱۵ سالهی شهر مشهد بود. روش این پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری مورد نظر این پژوهش شامل تمامی مادران کودکان ۴ تا ۱۵ سالهی کمتوان ذهنی شهر مشهد در سال ۹۹-۹۸ بود که از بین آنها ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش ۱۵)نفر) و گروه کنترل ۱۵)نفر) جای داده شدند. شرکت کنندگان گروه آزمایش درمان مبتنی بر ذهن آگاهی را طی ۸ جلسه دریافت نمودند. برای جمعآوری داده ها از پرسشنامه های افکار ناکارآمد و خودشفقتی استفاده شد. داده ها با استفاده از روش آماری کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که افکار ناکارآمد افراد شرکت کننده در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری پیدا کرده بود. همچنین خودشفقتی به صورت معناداری افزایش یافته بود.P>۰/۰۵

Keywords:

درمان مبتنی بر ذهن آگاهی , افکار ناکارآمد , خودشفقتی , مادران , کودکان کم توان ذهنی