بررسی کاهش بالازدگی خاک و تونل در خاک های روانگرا به کمک ستون های سنگی تقویت شده با ژئوتکستایل

در سال های اخیر و با نوجه به رشد سریع ساختمان سازی و نیز گسترش سازه های زیرزمینی از جمله خطوط متروی زیرزمینی و همچنین گسترش ساخت و سازهای رو زمینی در مناطق با پتانسیل روانگرایی، استفاده از ستون های سنگی به جهت خروج سریع فشار آب منفذی و تحکیم بهتر خاک و نیز کاهش خطرات روانگرایی، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. ستون های سنگه عمدتا به عنوان المان های قائم با مقاومت برشی و نفوذپذیری (تراوایی) بالاتر از خاک طبیعی عمل می کنند و اثرات خوبی را بر روی افزایش مقاومت خاک و زه کشی هر چه بهتر و سریع تر آن، به جا می گذارند؛ اما مشکل اصلی در استفاده از ستون های سنگی، مقاومت کم آنها در برابر خمش بوده و در موارد بسیاری ستون سنگی، در حین استفاده دچار شکست می شوند. از طرفی دیگر استفاده از ژئوسنتتیک ها به عنوام مسلح کننده های مقاوم در برابر خمش، در جداره ستون ها به عنوان راهکاری نوین ارائه شده استو نتایج نشان می دهد که استفاده از ژئوسنتتیک ها در ستون سنگی های تقویت شده منجر به کاهش کیزان بالازدگی سطح زمین و زیر تونل بر اثر افزایش نیروهای آپلیفت حاصل از روانگرایی می شود. پس از اجرای ستون های سنگی در سه فاصله ۳، ۵ و ۷ متری، بالازدگی سطح زمین به مقدار ۴۰ سانتی متر، ۲۴ سانتی متر و ۱۲ سانتی متر کاهش یافته است. بعد از تقویت با ژنوتکستایل نیز به ترتیب به مقدار ۱۸ سانتی متر، ۹ سانتی متر و ۳ سانتی متر رسیده و نسبت به حالت قبل کاهش بالازدگی ۵۵%، ۶۳% و ۷۵% را مشاهده می کنیم.

Keywords:

ژنوگرید , تقویت ستون سنگی , فشار آب مفذی بالازدگی سطح زمین , تونل , روانگرایی , تفاضل محدود , مدل رفتاری فین- برن