آسیبشناسی تعیین شرایط داوطلبان نمایندگی مجلس در پرتو قانون اساسی و سیاستهای کلی انتخابات

نمایندگی مجلس، امری خطیر و نیازمند متخصصان و کارشناسانی باتجربه است و ازاینرو وضع شرایطی برای داوطلبان ضروری است. مسئله اصلی پژوهش حاضر این است که چه راهکارهایی برای ارتقای شایستهگزینی نمایندگان مجلس در حوزه تعیین شرایط داوطلبان انتخابات، مبتنی بر قانون اساسی و سیاستهای کلی انتخابات وجود دارد. حقوقدانان در خصوص موضع قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در تعیین شرایط داوطلبان نمایندگی مجلس اختلافنظر دارند؛ برخی معتقدند براساس اصل ۶۲ تعیین شرایط متناسب با مقتضیات زمان به قانونگذار عادی واگذار شده و در مقابل عدهای معتقدند که قانون اساسی در کنار اعطای اختیار تعیین شرایط به قانونگذار عادی برخی شرایط اساسی را بهنحو ضمنی تعیین کرده است. این پژوهش با اختیار نظر دوم و با روش توصیفی و تحلیلی به ارزیابی شرایط کنونی داوطلبان انتخابات مجلس هم از حیث تعیین و هم از حیث نحوه احراز آنها پرداخته و با تاکید بر مبانی این مسئله در قانون اساسی و سیاستهای کلی انتخابات، راهکارهایی را برای ارتقای این شرایط ارائه کرده است. رفع ابهام از شرایط کیفی با استفاده از روشهای مبتنی بر مبانی مانند تعریف و احصای مصادیق سلبی و همچنین اصلاح و تکمیل برخی شرایط عینی نظیر افزودن تابعیت مضاعف ارادی یا محکومیت در خصوص تمامی جرائم اقتصادی و اخلاقی به موارد محرومیت از انتخاب شدن از اهم پیشنهادهای پژوهش حاضر است.

Keywords:

سیاستهای کلی انتخابات , شرایط کیفی , شرایط داوطلبان انتخابات مجلس شورای اسلامی , شرایط عینی , قانون اساسی