بررسی نقش ویژگی های دموگرافیک در نگرش والدین به آموزش موسیقی فرزندان

این تحقیق با بررسی نقش ویژگی های دموگرافیک در نگرش والدین به آموزش موسیقی فرزندان در شهر تهران انجام شده است. این پژوهش از نظر هدف جز تحقیقات کاربردی و به لحاظ روش یک تحقیق توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری قسمت شامل کلیه والدین هنرآموزان شرکت کننده در کلاسهای آموزش موسیقی در شهر تهران در سال ۱۳۹۷بوده است. که ۵۰۰ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شده اند. جهت گردآوری اطلاعات از یک پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. داده های گردآوری در دو بخش ویژگی های دموگرافیک نمونه و یافته های مربوط به سوال های پژوهش با استفاده از نرم افزارهای SPSS۲۴ تجزیه و تحلیل شده اند. طبق نتایج تحقیق ۱۷/۶ درصد والدین نسبت به آموزش موسیقی فرزندان نگرش منفی، ۶۶/۸ درصد نگرش بینابین و ۱۵/۶ درصد نگرش مثبت داشته اند، بین نگرش والدین به آموزش موسیقی فرزندان با توجه جنسیت آنها تفاوت معنی دار وجود داشته است و نگرش زنان (مادران) نسبت به مردان (پدران) مثبت تر بوده است. تفاوت معناداری بین نگرش والدین به آموزش موسیقی فرزندان با توجه جنسیت فرزندشان وجود داشته است و نگرش والدینی که فرزند دختر آنها در کلاس موسیقی شرکت کرده است منفی تر از نگرش والدینی که فرزند پسر آنها در کلاس موسیقی شرکت کرداند، بوده است، بین سن والدین و نگرش آنها به آموزش موسیقی فرزندان رابطه معکوس و معنی داری وجود داشته است. نگرش والدین به آموزش موسیقی فرزندان با توجه به میزان تحصیلات آنها تفاوت معنی داری نداشته است، بین تعداد سالهای فرستادن کودک به کلاس موسیقی و نگرش والدین به آموزش موسیقی فرزندان رابطه مستقیم و معنی داری وجود داشته است، بین میزان درآمد خانواده و نگرش والدین به آموزش موسیقی فرزندان رابطه معنی داری وجود نداشته است.

Keywords:

ویژگی های فردی , ویژگی های خانوادگی , نگرش , والدین , آموزش , موسیقی , فرزندان