برآورد و تحلیل تابع مصرف بخش خصوصی در اقتصاد ایران (۱۳۳۸-۱۳۷۴) با استفاده از روش همگرایی

هدف ما در این مقاله، تخمین و تحلیل تابع مصرف بخش خصوصی با استفاده از روش همگرایی و فرایند دو مرحله ای انگل- گرنجر در طول دوره ۱۳۳۸-۱۳۷۴ برای اقتصاد ایران می باشد. نتایج تجربی اقتصادسنجی نشان می دهد که در طول دوره مورد مطالعه، میل نهایی به مصرف بلندمدت ۷۶/۰ و میل نهایی به مصرف کوتاه مدت ۶۸/۰ است. اثر بازخورد، که پویایی کوتاه مدت را نشان می دهد، حدود ۴۶/۰ می باشد. این نکته، بدان مفهوم است که ۴۶ درصد عدم تعادل منتجه بین مصرف کوتاه مدت و بلندمدت در هرسال از بین می رود. با استفاده از تکنیک ضریبهای متغیر عطفی، در این مطالعه نشان می دهیم که میل نهایی به مصرف بلندمدت از سال ۱۳۳۸ تا ۱۳۶۰ با یک روند نزولی سالانه حدود ۱/۱ درصد کاهش داشته است، اما در طول سالهای ۱۳۶۱ تا ۱۳۷۴ با یک روند تدریجی سالانه حدود ۴۰/۰ درصد افزایش یافته است.