بررسی تقاضای نیروی کار در بخش صنعت و معدن

بخش صنعت و معدن، در ایجاد اشتغال نقش شایانی دارد. تقاضای نیروی کار در هر بخش تولیدی را می توان با استفاده از تابع هزینه تولیدکننده و لم شپارد به دست آورد. بر این اساس، تقاضای نیروی کار تابعی از سطح تولید و قیمتهای نیروی کار و سرمایه خواهد بود. با استفاده از خاصیت همگنی درجه صفر، تابع تقاضای نیروی کار بر حسب سطح تولید و قیمت نسبی نیروی کار تعریف شده است. در این مطالعه، با توجه به واقعیتهای موجود در اقتصاد ایران، از یک مدل تجربی نیز که در آن موجودی سرمایه و بهره وری سرمایه به عنوان شاخصهای ظرفیت تولیدی و میزان به کارگیری آن جایگزین متغیر تولید شده، سود جسته ایم. در سالهای اخیر، به دلیل وجود ظرفیت بیکار واحدهای تولیدی و افزایش سریع قیمت نسبی نیروی کار، تقاضای نیروی کار رشد چندانی نداشته است. بنابراین، بر رفع ظرفیت بیکار واحدهای تولیدی و به کارگیری سیاستهای مناسب برای کاهش رشد سریع قیمت نسبی نیروی کار، تاکید ورزیده ایم. بدین ترتیب، افزایش سرمایه گذاری و ارتقای ظرفیت تولیدی، به تنهایی، افزایش تقاضای نیروی کار را در پی نخواهد داشت و باید اقدامات اساسی برای رفع این مشکل انجام شود. سیاستها و اقدامات مناسب در این زمینه را در پایان مقاله می خوانید.