الگویی برای تخصیص برنامه ای و کنترل منابع مالی با استفاده از منطق فازی (مطالعه موردی سازمان منطقه آزاد کیش)

از جمله مشکلات اصلی نظام کنونی تخصیص منابع مالی در کشور، می توان به نامشخص بودن ارتباط سیاست های تخصیص منابع مالی با شاخص های اقتصادی و کم توجهی به تخصیص منابع مالی بر حسب اولویت طرح ها، فقدان مکانیزم کنترل شده تخصیص منابع مالی با هدف کاهش و یا حذف انحراف عملکرد از اهداف برنامه ریزی شده، و فقدان شاخص همترازی پرداخت به طرح ها و راهکارهای اجرایی در طول دوره برنامه اشاره کرد. در این مقاله، الگویی برای تخصیص برنامه ای منابع مالی با هدف فائق آمدن به این مشکلات طراحی و ارائه می گردد. این الگو از سه بخش اصلی تشکیل شده است: بخش اول، دربرگیرنده برنامه توسعه میان مدت است که در آن در چارچوب برنامه ریزی سلسله مراتبی، اهداف، سیاست ها و راهکارهای اجرایی تعیین، و اولویت بندی می شوند. بخش دوم، سیستم کنترل کننده است که دربرگیرنده معادلات فضای حالت (برای تبیین روابط میان سیاست های تخصیص و شاخص های عملکردی) و کنترل است و مقادیر قابل تخصیص بهینه برای سیاست های برنامه توسعه را در طول دوره برنامه به دست می دهد. بخش سوم الگوی تخصیص منابع مالی الگوی برنامه ریزی آرمانی با دو دسته هدف کلی و مجموعه ای از توابع محدودیت است که وظیفه تعیین بهینه مقادیر قابل تخصیص در هر سال را به راهکارهای اجرایی در برنامه توسعه به عهده دارد. الگوی طراحی شده برای سازمان منطقه آزاد کیش و تعیین مقادیر قابل تخصیص به راهکارهای اجرایی تعیین شده در برنامه توسعه این منطقه آزمون شده است.