رابطه سلامت سازمانی و عدالت سازمانی با بهره وری نیروی انسانی در کارکنان مجتمع دانشگاهی پیامبر اعظم (ص) دانشگاه علوم پزشکی مازندران

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سلامت سازمانی و عدالت سازمانی با بهره­وری نیروی انسانی در کارکنان مجتمع دانشگاهی پیامبر اعظم (ص) دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن را کلیه کارکنان مجتمع دانشگاهی پیامبر اعظم (ص) دانشگاه علوم پزشکی مازندران به تعداد ۴۵۰ نفر تشکیل می­دادند که براساس جدول کرجسی و مورگان تعداد ۲۱۰ نفر با روش نمونه­گیری تصادفی – طبقه­ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع­آوری داده­ها از پرسش­نامه سلامت سازمانی مایلز (۲۰۰۶) با ۴۴ سوال و در هفت مولفه (انسجام نهادی، نفوذ مدیر، ملاحظه­گری، ساخت­دهی، پشتیبانی منابع، روحیه و تاکید علمی)، پرسش­نامه عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (۱۹۹۳) با۲۰ سوال و در سه مولفه (عدالت توزیعی، عدالت رویه­ای و عدالت تعاملی) و پرسش­نامه بهره­وری نیروی انسانی با ۱۸ سوال و در دو مولفه (کارایی و اثربخشی) استفاده شده است. روایی صوری و محتوایی ابزارها به تایید صاحب­نظران امر رسید و پایایی آنها با استفاده از آزمون ضریب آلفای کرونباخ برای پرسش­نامه سلامت سازمانی ۸۲۲/۰=α ، پرسش­نامه عدالت سازمانی ۷۴۱/۰=α و پرسش­نامه بهره­وری ۷۱۴/۰=α بدست آمده است. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون­های همبستگی پیرسون، t مستقل و رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. نتایج نشان داد که؛ بین سلامت سازمانی و عدالت سازمانی با   بهره­وری نیروی انسانی در کارکنان مجتمع دانشگاهی پیامبر اعظم (ص) دانشگاه علوم پزشکی مازندران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که؛ عدالت سازمانی با ضریب بتا ۴۱۲/۰=β بیشترین ارتباط را با بهره­وری نیروی انسانی دارا می­باشد. بین سلامت سازمانی، عدالت سازمانی و بهره­وری نیروی انسانی در کارکنان برحسب جنسیت تفاوت معناداری وجود ندارد.

Keywords:

سلامت سازمانی , عدالت سازمانی , بهره وری نیروی انسانی