تعیین دامنه رطوبتی با حداقل محدودیت بر مبنای پاسخ گیاه آفتاب گردان
Publish place: Journal of Soil Research، Vol: 32، Issue: 2
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 276
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AREO-32-2_002
تاریخ نمایه سازی: 26 اردیبهشت 1400
Abstract:
دامنهای از محتوای رطوبت خاک که محدودیت برای رشد گیاه در ارتباط با پتانسیل ماتریک، تهویه و مقاومت مکانیکی خاک حداقل باشد، دامنه رطوبتی با حداقل محدودیت (LLWR) نامیده میشود. این پژوهش با هدف مقایسه دامنه رطوبتی با حداقل محدودیت برآورد شده به روش داسیلوا و همکاران با مقادیر محاسبه شده بر مبنای پاسخ گیاه آفتابگردان (Helianthus Annuus L.) (LLWRP) انجام گرفت. محاسبه در هر دو روش بر مبنای تفاضل دو حد رطوبتی بالا (θUL) و پائین (θLL) است. در روش اول انتخاب یا تعیین دو حد اغلب بر پایه منحنیهای مشخصه رطوبتی و مقاومت مکانیکی خاک و عملا بدون توجه به نوع و نیاز یا رفتار ویژه گیاه است. در روش دوم طبق روش پیشنهادی این پژوهش، دو حد رطوبتی بر مبنای هدایت روزنهای گیاه در یک خاک لوم رس شنی فشرده شده در لولههایPVC با قطر ۳۰ و ارتفاع ۷۰ سانتیمتر (که از این به بعد گلدان نامیده شدند) در سه سطح فشردگی (جرم مخصوص ظاهری برابر ۳۵/۱، ۵۵/۱ و ۷۵/۱ مگاگرم بر متر مکعب) که به ترتیب با D۱، D۲ وD۳ نشان داده میشوند، تعیین گردید. در هر گلدان سه بذر آفتابگردان کشت و گلدانها تا شروع مرحله گلدهی در شرایط مطلوب نگهداری شدند. در این مرحله دو چرخه متوالی تر و خشک شدن خاک اعمال و رطوبت خاک و هدایت روزنهای نیمروز به طور منظم اندازهگیری شد. LLWRP بر مبنای رابطه بین مکش ماتریک خاک و هدایت روزنهای گیاه محاسبه شد. نتایج نشان داد بر مبنای رفتار روزنههای آفتابگردان جذب آب در تیمارهای D۱، D۲ و D۳ بهترتیب از مکشهای ماتریک حدود ۱۶، ۴۴ و ۶۰ سانتیمتر شروع و تا مکشهای ماتریک ۳۹۹۸۳ ، ۳۱۶۱۴ و ۱۷۳۹۴ سانتیمتر ادامه یافت. تفاوت قابل ملاحظه ای بین LLWR محاسبه شده با دو روش مذکور مشاهده شد. مقدار این اختلاف در تیمارهای با فشردگی بیشتر خاک، به ویژه هنگامی که حد رطوبتی بالا (θUL) برابر مقدار رطوبت در مکش ماتریک ۳۳۰ سانتیمتر (LLWR۳۳۰) بود، بیشتر به دست آمد. مقادیر LLWR۳۳۰ برای سه تیمار D۱، D۲ و D۳ به ترتیب۱۴۸/۰، ۱۴۷/۰ و ۰۸۰/۰ سانتیمتر مکعب بر سانتیمتر مکعب به دست آمد که به ترتیب ۵۱، ۴۹ و ۶۳ درصد کمتر از LLWRP بود. این تفاوتها نشان میدهد که دو حد رطوبتی(θULوθLL) در نظر گرفته شده توسط داسیلوا و همکاران برای محاسبه LLWR، نباید به طور یکسان برای همه گیاهان به کار برده شود و بر حسب پاسخ یا نیاز گیاه نیز نیاز به اصلاح دارد.
Keywords:
Authors
زهرا کاظمی
دانشجوی دکتری، دانشگاه تبریز
محمدرضا نیشابوری
استاد گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
داوود زارع حقی
استادیار علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
حسین عسگرزاده
استادیار علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :