اثر خشکی بر الگوی بیان ژن گلایسین دکربوکسیلاز و سرین هیدروکسی متیل ترانسفراز درکلزا (Brassica napus)

خشکی یکی از مهم ترین تنش های محیطی است که رشد گیاه و تولید محصول را به طور نامطلوبی تحت تاثیر قرار می دهد. کاهش رشد گیاهان زراعی در شرایط تنش خشکی به واسطه محدود شدن فتوسنتز و افزایش تنفس نوری صورت می گیرد. تحمل خشکی و سازگاری با آن ارتباط زیادی با پتانسیل ژنتیکی و وراثت دارد. جهت مطالعه تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی بر بیان برخی از ژن های میتوکندری SHMT( و )GDC دخیل در تنفس نوری، آزمایشی روی ژنوتیپ حساس (Hayola۳۰۸( و متحمل )SLM۰۴۶( به خشکی کلزا )Brassica napus(، انجام شد. تنش خشکی قبل از مرحله گلدهی، اعمال و نمونه برداری از برگ گیاهان با ۳ تکرار در ۲۴، ۴۸، ۷۲ و ۹۶ ساعت پس از تنش انجام شد. استخراج RNA، کنترل کیفیت و کمیت آن، سنتز cDNA، کنترل سنتز با استفاده از آغازگر ژن اکتین و مطالعه بیان نسبی ژن ها توسط واکنش Real time- PCR انجام شد. نتایج نشان داد القای تنش خشکی سبب کاهش بیان ژن SHMT در ژنوتیپ حساس و متحمل به خشکی شده است. بیان ژن GDC در گیاه متحمل به طور کاملا تدریجی کاهش یافت و با طولانی شدن زمان تنش کمی افزایش یافت. در حالی که بیان این ژن در گیاه حساس به طور ناگهانی افزایش و سپس کاهش یافت.

Keywords:

میتوکندری , تنفس نوری , متحمل , ژنوتیپ