کمی سازی خسارات زیست محیطی ناشی از شاه راه آسیایی جنگل گلستان و ارائه ی راهکارهای پایداری

توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست مفهومی است که امروزه به گوش همه ی جهانیان آشناست. پروژه های انسان ساخت یکی از عواملی است که همواره سبب برهم خوردن نظم و پایداری محیط زیست و واردآمدن خسارات برآن میشود. در میان این عوامل انسان ساز، راه ها از اهمیت ویژه ای برخوردارند. به طور کلی حضور جاده در هر اکوسیستم نه تنها منجر به افزایش وسعت ، شدت و تناوب اختلالات انسانی از طریق افزایش دسترسی خواهد شد، بلکه به صورت بالقوه میتواند اختلالات طبیعی مانند افزایش سرعت رواناب ناشی از سیل به دلیل غیر قابل نفوذ بودن و آتش سوزی های با منشاء انسانی را نیر تسریع کند. جنگل از مهمترین ثروت های طبیعی هر کشور و نیز از مهم ترین سامانه های حیات وحش به شمار می اید. در میان جنگل ها، برخی از آن ها به دلیل ویژگی های کم نظیری که دارند به عنوان منطقه حفاظت شده شناخته میشوند، که پارک ملی گلستان از این دسته است. با توجه به تاثیرات منفی عملیات راهسازی در جاده گذرنده از پارک ملی گلستان، در این پژوهش سعی در کمی سازی خسارات وارده بر محیط زیست که شامل گروه های انسانی، جانوری و گیاهی میباشد، شده است. نتایج حاکی از ان است که عمق خسارات وارده بر محیط زیست بسیار بیشتر از چیزی است که به نظر میرسد. طرح های فرادست برای حل مشکلات ناشی از وجود شاه راه آسیایی گزینه هایی را پیشنهاد داده اند که در میان ان ها، انتقال جاده به شمال منطقه به عنوان راه حل بسیار منطقی و مطلوب موجب کاهش خسارات وارده شده و همچنین رونق اقتصادی روستاهای محروم در مسیر را به همراه خواهد داشت. بنابراین هدف از این پژوهش محاسبه ی خسارات کمی و کیفی وارده بر جنگل و ارائه ی راه حل برای کاهش ان میباشد.

Keywords:

پارک ملی گلستان , شاه راه آسیایی , پایداری محیط زیست , کمی سازی خسارات