بررسی اثرات مداخلات روانشناختی بر تعامل کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم

اتیسم اختلالی با رفتارهای نابجا مانند رفتارهای کلیشه ای، نقص در ارتباط و تعامل اجتماعی است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات مداخلات روانشناختی بر تعامل کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم (ASD) انجام شد. مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی بود که جامعه آماری آن شامل چهار مدرسه ای بود که تمامی دانش آموزان آن دارای اختلال طیف اتیسم بودند و از بین آن ها به صورت تصادفی ۲۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. گروه درمان فوری (IT) شامل ۱۳ نفر ۲) دختر) دانش آموز دبستانی با ASD و گروه منتخب(لیست انتظار) (WL) شامل ۱۱ نفر ۴) دختر) دانش آموز با ASD بود. همه کودکان ASD به طور کامل در برنامه آموزش عمومی قرار داشتند. تجزیه و تحلیل ها نشان داد که زمان صرف شده در تعامل با همسالان به طور قابل توجهی برای گروه درمان فوری افزایش یافته است و در پیگیری های بعدی، ادامه دارد. این نت ایج نشان می دهد که یک مداخله با شدت کم و خلاصه می تواند در افزایش تعامل با همسالان برای کودکان مبتلا به اتیسم در محیط های فراگیر مفید باشد.

Keywords:

مداخلات روانشناختی , اتیسم , تعامل کودکان