بررسی رابطه امید به زندگی، تنهایی و علایم افسردگی در افراد مسن

با توجه به روند رو به افزایش جمعیت سالمند در ایران، افسردگی کیفیت زندگی را در این گروه سنی به شدت کاهش می دهد و به دنبال آن، سبب انزواطلبی و دوری از جامعه و کاهش امید به زندگی می شود. هدف این پژوهش بررسی رابطه امید به زندگی، تنهایی و علایم افسردگی در افراد مسن است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه شهروندان بالای ۵۰ سال شهر تهران بود که تعدادی به صورت تصادفی به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. یافته ها نشان داد که وابستگی قابل توجهی بین تنهایی و امید به زندگی به عنوان پیش بینی کننده ی علایم افسردگی وجود دارد. تجزیه و تحلیلهای بیشتر نشان داد که امید به زندگی پایین باعث کاهش ارتباط علائم تنهایی و افسردگی میشود. در نتیجه تنهایی و امید به زندگی پایین به عنوان علایم پیش بینی کننده افسردگی در افراد مسن محسوب می شوند.

Keywords:

امید به زندگی , تنهایی , افسردگی , افراد مسن