سنجش درجه توسعه یافتگی و محرومیت آموزشی شهرستان های استان سیستان وبلوچستان
Publish place: Technology of Education Journal، Vol: 15، Issue: 2
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 283
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JEIT-15-2_015
تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1400
Abstract:
پیشینه و اهداف:بخش آموزش و شاخصهای آن، به عنوان یکی از مهمترین مولفه های بعد اجتماعی توسعه پایدار، با ایفای نقش اساسی و سرنوشت ساز خود در روند توسعه همهجانبه، نقش بسیار کلیدی و محوری داشته و شرط لازم برای رسیدن به توسعه جوامع است. آموزش همواره دغدغه دولتها در دست یابی به توزیع عادلانه امکانات و تخصص ها بوده است و به همین دلیل در زمره مهم ترین سیاستهای عمومی قرار گرفته است. آموزش عمومی، بهره وری افراد کم درآمد و بیبضاعت را ارتقا میدهد؛ چرا که موقعیت آنها را در بازار کار بهبود میبخشد و در نتیجه از طریق آموزش میتوان شکافهای درآمدی و رفاهی را کاهش داد که این خود بر درجه توسعهیافتگی کشورها تاثیر میگذارد. متاسفانه در اکثر کشورهای در حال توسعه، یک یا دو منطقه و در نهایت چند منطقه وضعیت مناسب خدمات عمومی و بالتبع شکوفایی اقتصادی، اجتماعی دارند و نقش عمدهای در ایجاد درآمد و تولید ملی ایفا میکنند. این امر به بهای عقب نگهداشتن مناطق دیگر و افزایش شکاف و نابرابری بین مناطق و نواحی انجام شده است. بنابراین، مساله نابرابری در بسیاری از کشورها چالش اساسی در مسیر توسعه میباشد؛ بهویژه برای آن دسته از کشورها که قلمروی حاکمیت آنها مناطق جغرافیایی وسیعی را شامل میشود؛ این نابرابریها، تهدیدی جدی برای حصول توسعه متعادل و متوازن مناطق است و دست یابی به وحدت و یکپارچگی ملی را دشوار می نماید. پژوهش حاضر با هدف بررسی سطح توسعهیافتگی شهرستانهای استان سیستان و بلوچستان از امکانات و خدمات آموزشی براساس جمعیت دانشآموز مناطق مختلف انجام گرفته است. روش ها : روش تحقیق در این پژوهش توصیفی–تحلیلی است. به منظور جمعآوری اطلاعات از روشهای مختلف اسنادی مبتنی بر مطالعات کتابخانهای استفاده شده است. آمار و اطلاعات مرتبط با شاخصهای آموزشی از سالنامه آماری استان در سال ۲۰۱۵ گردآوری و با استفاده از تکنیک تاپسیس وضعیت برخورداری شهرستانهای استان سیستان و بلوچستان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل شهرستانهای استان سیستان و بلوچستان در سال ۲۰۱۶ است. در پژوهش حاضر جهت دست یابی به جواب منطقی به سوالات اصلی پژوهش از ۲۳ شاخص موثر در بخش آموزش استفاده شد. به این صورت که ابتدا برای تحلیل دادهها با استفاده از تکنیک آنتروپی شانون به وزندهی شاخصها پرداخته و سپس بر اساس تکنیک تاپسیس به کمک نرمافزارهای TOPSIS Solver و Excel به تحلیل و تعیین میزان توسعهیافتگی شهرستانها از لحاظ برخورداری آنها از امکانات آموزشی اقدام شد. یافته ها:نتایج تحقیق نشان میدهد که شهرستان زاهدان برخوردارترین و شهرستان دلگان کم برخوردارترین شهرستانهای استان میباشند. براساس این تکنیک به ترتیب شهرستانهای زاهدان، هامون، کنارک، زابل و سرباز برخوردارترین شهرستانها و دلگان، قصرقند، مهرستان و فنوج کم برخوردارترین شهرستانهای استان هستند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش در مجموع نشان داد که ۲۱/۸۴ درصد از شهرستانهای استان در سطح نسبتا محروم و محروم از توسعه هستند و هیچ یک از شهرستانهای این استان در سطح توسعه یافته و یا نسبتا توسعهیافته قرار ندارد. یافته های این تحقیق نشان دهنده توزیع نامناسب امکانات و خدمات آموزشی در سطح استان سیستان و بلوچستان است. تمرکز و توزیع ناعادلانه منابع و امکانات آموزشی در مناطق مختلف استان، باعث وخیم تر شدن توسعهنیافتگی شهرستانها و عقبماندگیهای بیشتر آنها خواهد شد. بنابراین با عنایت به محرومیت مضاعف شهرستانهای این استان در زمینه شاخصهای آموزشی نیاز است تا مسئولین استانی و کشوری تلاش جدیتری در رفع این نابرابریها در سطوح ملی و استانی داشته باشند تا شاهد رفع غبار کمتر توسعهیافتگی آموزشی این استان پهناور باشیم.
Keywords:
Authors
مجید کریم زاده
گروه اقتصاد، دانشکده علوم انسانی، مجتمع آموزش عالی سراوان، سراوان، ایران
بهزاد کریم زاده
گروه اقتصاد، دانشکده علوم انسانی، مجتمع آموزش عالی سراوان، سراوان، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :