مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و رویکرد تلفیقی شناختی-گفتاری بر تنظیم هیجانی و تحمل پریشانی افراد مبتلابه لکنت
Publish place: Clinical Journal of Avicenna، Vol: 27، Issue: 4
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 345
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SJH-27-4_007
تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1400
Abstract:
سابقه و هدف:به منظور کاهش هیجانات و افزایش تحمل پریشانی در افراد مبتلابه لکنت، رویکردهای متعددی پیشنهاد شده است که ازجملهآن ها می توان بهطرحواره درمانی و رویکرد تلفیقی شناختی-گفتاری اشاره کرد. هدف از این مطالعهمقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و رویکرد تلفیقی شناختی-گفتاری بر تنظیم هیجانی و تحمل پریشانی افراد مبتلابه لکنت بود.
مواد و روش ها:مطالعهحاضر پژوهشی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و آزمون پیگیری با گروه کنترل بود.جامعه آماری شامل تمام افراد مبتلابه لکنت با محدوده سنی ۱۸ تا ۳۰ سال در شهر سبزوار بود. نمونه آماری شامل ۳۰ نفر از افراد مبتلابه لکنت بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه ۱۰ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش طرحواره درمانی در ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای و گروه آزمایش تلفیقی شناختی-گفتاری در ۱۲ جلسه ۶۰ دقیقه ای تحت درمان قرار گرفتند، درحالی که گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکرد. ابزارهای مطالعه پرسش نامه تنظیم هیجانی گراس و جان (۲۰۰۳)وپرسش نامه تحمل پریشانیسیمونز و گاهر (۲۰۰۵) بودند که در هر سه گروه در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری اجرا شدند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
یافته ها:نتایج نشان داد دو طرحواره درمانی و رویکرد تلفیقی شناختی-گفتاری بر تنظیم هیجانیوتحمل پریشانی افراد مبتلابه لکنت تاثیر معنی داری دارد (۰۵/۰P<).
نتیجه گیری:نتایج حاکی از این بود که هیچ یک از درمان ها نسبت به دیگری برتری نداشت و تنها رویکرد تلفیقی شناختی-گفتاری در شاخص تحمل پریشانی موثرتر بود.
Keywords:
Authors
کاظم فرزین فر
PhD Student, Department of Psychology, Neyshabour Branch, Islamic Azad University, Neyshabour, Iran
حمید نجات
Assistant Professor, Department of Psychology, Quchan Branch, Islamic Azad University, Quchan, Iran
محسن دوستکام
Professor, Department of Psychology, Neyshabour Branch, Islamic Azad University, Neyshabour, Iran
حسن توزنده جانی
Associate Professor,Department of Psychology, Neyshabour Branch, Islamic Azad University, Neyshabour, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :