تاثیر برنامه ریزی چندبعدی بر پرورش و تقویت مهارت پژوهشگری دانش آموزان ششم ابتدایی شهر تهران

برای داشتن دانش آموزان متفکر و پژوهنده امروزه بایستی مهارت هایی را به آن ها آموخت که خود به دنبال یادگیری بروند در این راه توجه به همه ابعاد پرورشی دانش آموزان مهم است. برنامه ریزی چندبعدی یک برنامه ریزی کل نگر است که به تمامی ابعاد وجودی دانش آموزان توجه می نماید. لذا این تحقیق با هدف بررسی تاثیر برنامه ریزی چندبعدی بر تقویت مهارت پژوهشگری دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر تهران صورت پذیرفت. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانش آموزان پایه ششم ابتدایی منطقه ۱۵ شهر تهران بودند که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای ۸۰ دانش آموز (دختر و پسر) با استفاده از روش شبه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار تحقیق استفاده از پرسشنامه سنجش مهارت پژوهشگری دانش آموزان (مختاری، زارعی،۱۳۹۰) برای پیش آزمون، پروژه زمین ما و آنچه در آن است و نهایتا پرسشنامه سنجش مهارت های پژوهشی و تفکری (شعبانی ۱۳۸۷) بود. نتایج به طورکلی نشان داد که برنامه ریزی چندبعدی نقش بسزایی در تقویت مهارت پژوهشگری دانش آموزان پایه ششم دارد و آن ها در خرده مهارت های پژوهشگری مانند قضاوت، ارزشیابی، کاوشگری و تفکر انتقادی رشد خوبی داشتند و تنها در خرده مهارت انتخاب و تصمیم گیری تغییر چندانی نسبت به پیش آزمون پیدا نکردند.

Keywords:

مهارت های پژوهشگری , تفکر انتقادی , برنامه ریزی چندبعدی , کاوشگری , قضاوت , پایه ششم