مقایسه سطح سرمی آهن و فریتین در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید با افراد سالم

زمینه و هدف: آرتریت روماتوئید بیماری مزمن اتوایمیون و اختلال التهابی پیش رونده پایدار در بافت سینوویال می باشد. به نظر می رسد در ایجاد این بیماری پاسخ های ایمنی با واسطه سلولی و ایمنی هومورال نقش دارند. استرس اکسیداتیو و تغییر در میزان عناصر کمیاب نقش موثری در پیشرفت بیماری دارد. هدف از این تحقیق مقایسه سطح سرمی آهن و فریتین در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید با افراد سالم می باشد. روش بررسی: در یک مطالعه مورد- شاهدی ۴۴ بیمار آرتریت روماتوئید با ۴۴ فرد سالم همگون از نظر سن و جنس مورد بررسی قرار گرفتند. عنصر آهن بر اساس سنجش فتومتری و تشکیل کمپلکس رنگی فروس- فرن تخمین زده شد. توسط دستگاه اتوآنالایزر آرشیتکت میزان فریتین سرم اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون کواریانس و آزمون من- ویتنی توسط نرم افزار SPSS تحلیل شدند. سطح معنی دار ۰/۰۵>P در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد سطح سرمی آهن و فریتین مورد ارزیابی در بیماران به صورت میانگین ± انحراف استاندارد به ترتیب ۶/۶۵±۵۹/۹۷ و ۱۱/۶۹±۹۹/۲۰ و در گروه شاهد ۴/۵۲±۶۹/۷۷ و ۷/۱۴±۴۴/۷۹ می باشد. این اختلاف در آهن معنی دار نبود (۰/۰۵P). همچنین اختلاف نسبت «آهن به فریتین» در دو گروه بیمار و شاهد معنی دار بود (۰/۰۰۱>P). نتیجه گیری: به نظر می رسد، میزان فریتین سرم با ابتلا به بیماری آرتریت روماتوئید در ارتباط باشد. آهن به عنوان فاکتور موثر در بیماری آرتریت روماتوئید، مورد تردید است.

Keywords:

Rheumatoid arthritis , Iron , Ferritin. , آرتریت روماتوئید , آهن , فریتین.