بررسی کنترل شته مومی کلم ( Brevicoryn brassicae) توسط چند حشره کش غیرشیمیایی در شرایط آزمایشگاهی

شته مومی کلم، Brevicoryne brassicae، یکی از مهم ترین آفات گیاهان خانواده چلیپاییان در سراسر جهان است. شدت خسارت این شته در ایران به قدری است که سمپاشی علیه آن ضرورت پیدا کرده و در صورت عدم مبارزه، خسارت جبران ناپذیری به میزبان های خود وارد می کند. در سال های اخیر گرایش به استفاده از ترکیبات حشره کش غیر شیمیایی برای کنترل این آفت بیشتر شده است. بنابراین، به نظر می رسد ترکیبات معدنی می توانند به عنوان جایگزین یا مکمل حشره کش های شیمیایی جهت حفاظت محصولات کشاورزی به کار روند. در این تحقیق اثرات کشندگی چند ترکیب غیر شیمیایی شامل سیلیکات پتاسیم، پودر کائولین وسورفکتانت در شرایط آزمایشگاهی با غظت های مختلف روی حشرات کامل شته ی مومی کلم بررسی شد. برای به دست آوردن تاثیرات تماسی، بالغین این رشته در معرض پنج غلظت از هر ترکیب به مدت ۱۲، ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت قرار گرفتند.نتایج نشان داد که پس از ۱۲ ساعت در بالاترین غلظت، بیشترین درصد تاثیر روی بالغینB. brassicaeمربوط به پودر کائولین بود. در مقابل، کمترین درصد تاثیر نیز مربوط به سیلیکات پتاسیم بود و پس از ۷۲ ساعت در تمامی غلظت ها، درصد تاثیر تیمارهای مختلف حشره کش تفاوت چشمگیری نداشتند. بر طبق این یافته ها، تمامی مواد معدنی مورد آزمایش کاربرد بالقوه ای برای مدیریت تلفیقی شته مومی کلم دارد.

Keywords:

شته مومی کلم , اثرات کشندگی , سیلیکات پتاسیم , پودر کائولین , سورفکتانت.