طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد معماری سبز

مسکن به عنوان یکی از پر کاربرد ترین ساختار های موجود در جامعه، قابلیت سهیم کردن افراد جامعه را در تعدیل بحران های محیط زیستی دارد و امروزه تقریبا هر کسی که در مرکز شهر زندگی می کند به طور غریزی فقدان چیزی را به خاطر ایجاد محیط مصنوعی در زندگی، احساس می کند که تا سر حد امکان، طبیعت از آن حذف شده است. با در نظر داشتن این مساله که طراحی نامناسب، طبیعت شهر ها را تهدید کرده و آلودگی هوا را به دنبال خواهد داشت، می توان معماری سبز را راهکاری مناسب برای تعامل طبیعت با ساختمان دانست. این رویکرد ثابت کرده است که انسان و محیط طبیعی می توانند به صورت همراه و هماهنگ با یکدیگر پیش بروند. معماری سبز یکی از شاخه های معماری پایدار م یباشد که ایده ی اصلی آن تلاش برای جهت ایجاد یک زندگی سالم است. این روش اثرات منفی ساختمان بر محیط را کاهش داده و آسایش ساکنین را نیز تامین می کند. در این مقاله با مطالعات کتابخانه ای، توجه به عوامل کیفی و کمی تاثیرگذار و ارائه راهکارها و نظریه های طراحی مسکن و جمع آوری اطلاعات پیرامون رویکرد مربوط، عوامل تاثیر گذار برای طراحی مجتمع مسکونی سبز، ارائه داده شده تا باعث رضایت مندی ساکنین شود.