سنجش پایداری اجتماعی محیط مسکونی در بافت های تاریخی شهری نمونه موردی: شهر بیابانی کاشان

مسکن به عنوان یک مولفه کلیدی از محیط مصنوع، نقشی بسیار مهم در توسعه پایدار شهرها ایفا می­کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل موثر در پایداری اجتماعی بخش مسکونی بافت­های تاریخی در شهر کاشان انجام شده است. پژوهشگران در پی آن بوده­اند که به کمک روش پیمایش، میزان تاثیر شاخص­های پایداری اجتماعی مسکن را مورد سنجش و ارزیابی قرار دهند. جامعه آماری پژوهش تعداد ۴۵۵۵۲ نفر ساکنان شش محله بافت­های تاریخی کاشان هستند. بدین منظور، با استفاده از فرمول نمونه­گیری و با ابزار پرسشنامه، دیدگاه­های ۳۶۴ نفر از ساکنان بافت­های تاریخی کاشان جمع آوری و تحلیل شد. تحلیل یافته­های پژوهش با استفاده از روش آماری تحلیل عاملی نشان داد که دو عامل «هویت و تعلق خاطر» و «شناخت و هم ذات پنداری با مکان» از مهم­ترین عوامل موثر در پایداری اجتماعی مسکن در بافت­های تاریخی شهر کاشان هستند. همچنین نتایج آزمون همبستگی بیانگر آن است که مدت سکونت در بافت تاریخی نیز می­تواند بر میزان رضایت مندی ساکنان  تاثیر گذار باشد و رضایت از محل سکونت می تواند بر احساس تعلق خاطر به محل تاثیر مثبتی گذاشته و در تشویق ساکنین به مشارکت در امور بافت تاریخی مفید باشد.

Keywords:

مسکن , مسکن اجتماعی , پایداری , پایداری اجتماعی , بافت تاریخی شهری