نقش مولفه های تفکر انتقادی در پیش بینی خودکارآمدی دانشجویان پزشکی (مطالعه موردی: دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان)

هدف این پژوهش، بررسی نقش مولفه­های تفکر انتقادی در پیش­بینی خودکارآمدی (تلاش، خودتنظیمی و پشتکار) در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده­ها، توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این پیمایش  ۶۰۸۹ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است که با روش نمونه­گیری تصادفی و با استفاده از فرمول حجم نمونه کوکران تعداد ۳۶۱ نفر از آنها برای نمونه پژوهش انتخاب شد و برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه استانداردشده و محقق­ساخته استفاده  شده است. روایی محتوایی پرسشنامه محقق­ساخته در این پژوهش نیز ازطریق بازبینی کارشناسان این حوزه تایید شده و سپس پایایی کل پرسشنامه به­روش آلفای کرونباخ ۹۰/۰ محاسبه شده است. برای تحلیل داده­ها، نرم­افزار آماریSPSS ۲۰  به کار گرفته شده است. نتایج به­دست­آمده با توجه به فرضیات پژوهش نشان می­دهد مولفه­های بلوغ شناختی و درگیری ذهنی از ابعاد گرایش به تفکر انتقادی، روی تلاش دانشجویان تاثیرگذار است؛ اما مولفه خلاقیت نتوانست تلاش دانشجویان را پیش­بینی کند. مولفه­های خلاقیت و درگیری ذهنی نیز توانست خودتنظیمی دانشجویان را پیش­بینی کند؛ اما بلوغ شناختی روی خودتنظیمی دانشجویان تاثیرگذار نبود و درنهایت، ابعاد گرایش به تفکر انتقادی (خلاقیت، بلوغ شناختی و درگیری ذهنی) پشتکار دانشجویان را پیش­بینی کرد؛ به عبارت دیگر، ابعاد تفکر انتقادی بر پشتکار دانشجویان تاثیرگذار بود. به طور کلی، مولفه­های تفکر انتقادی به­جز در چند مولفه بر خودکارآمدی دانشجویان تاثیرگذار است و آن را  پیش­بینی می­کند.

Keywords:

گرایش به تفکر انتقادی , خودکارآمدی , خلاقیت , بلوغ شناختی , درگیری ذهنی