تاثیر تصویرسازی حرکتی و مشاهده عمل بر تعادل، طول، سرعت و ریتم گام سالمندان مبتلا به سکته مغزی

هدف پژوهش حاضر، تعیین تاثیر مشاهده عمل و تصویرسازی حرکتی بر تعادل و طول، سرعت و ریتم گام سالمندان مبتلا به سکته مغزی بود. ۲۴ نفر از سالمندان مبتلا به سکته مغزی به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. از آزمون های لک لک، زمان برخاستن- راه رفتن و نرم افزار تحلیل دو بعدی کینوا استفاده شد. مرحله تمرین شامل ۱۶ جلسه (۳ جلسه در هفته و هر جلسه ، ۴۵ دقیقه ) بود. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب نشان داد که تعادل ایستا، سرعت و طول گام نسبت به پیش آزمون پیشرفت معناداری داشتند. تصویرسازی-حرکتی و مشاهده عمل منجر به بهبود تعادل پویا در مقایسه با گروه کنترل شد. سرعت گام گروه تصویرسازی-حرکتی بیشتر از گروه مشاهده عمل و کنترل بود، در نهایت، ریتم گام در گروه مشاهده عمل، نسبت به پیش آزمون پیشرفت داشت. یافته های پژوهش پیشنهاد می کنند که مشاهده و تصویرسازی حرکتی می توانند تعادل و پارامترهای راه رفتن را در سالمندان مبتلا به سکته مغزی بهبود بخشند.

Keywords:

سکته مغزی , تعادل , الگوی گام برداری , تصویر سازی حرکتی , , مشاهده عمل