بررسی تاثیر ویژگی های صرفی اسم فارسی و عربی در ادبیت متن شعری (با تکیه بر ملمعات حافظ)
Publish place: Persian Language and Literature، Vol: 28، Issue: 89
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 271
This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPLL-28-89_010
تاریخ نمایه سازی: 23 خرداد 1400
Abstract:
در مقاله حاضر، مشخصههای صرف اسم عربی مانع برداشتهای گوناگون از متون ادبی دانسته شده است. ساختمان اسم عربی از ویژگیهایی ذاتی چون تذکیر و تانیث، جامد و مشتق، وزن، تثنیه، انواع جمع، ضمایر دقیق، موصول، اسمهای اشاره و... برخوردار است که تعین و تداعی دقیق معانی در ذهن مخاطب را به همراه دارد. هرچند دقت صرف عربی در نثر علمی و فلسفی امتیاز به شمار می رود و دانشمندان می توانند مقصود خود را به کمک آن به روشنی بیان کنند، در متون ادبی، نقص به نظر می رسد و از چندپهلویی و لطف هنری اثر می کاهد. مسکوت بودن برخی از این ویژگیها در صرف اسمهای فارسی، به ابهام و ادبیت شعر کمک می کند. در دیوان حافظ هفت غزل ملمع وجود دارد که امکان چنین مقایسهای را فراهم می آورد. وجود مصراعهایی به زبان فارسی و عربی در یک غزل حافظ به خوبی تفاوت امکانات صرفی در زبان فارسی و عربی را نشان می دهد. فقدان چنین مشخصههایی یا وجود آن به صورت کلی در واژه فارسی طیف بیشتری از مخاطبان را با خود همراه می سازد و دامنه برداشتهای گوناگون را وسعت می دهد.
Keywords:
Morphology , Word , Literary Ambiguity , Hafez-e-Shirazi , علم صرف , واژه , ابهام ادبی , حافظ شیرازی
Authors
محمدرضا عزیزی
Birjand University