بررسی کارکرد حافظه فعال و حافظه آینده نگر در نوجوانان مبتلا به اضطراب امتحان و اختلال اضطراب فراگیر و مقایسه با افراد عادی

هدف پژوهش حاضر بررسی عملکرد حافظه آینده نگر و حافظه فعال به عنوان دو کارکرد شناختی عمده انسان در دودسته عمده از اختلالات اضطرابی شامل اضطراب امتحان و اختلال اضطراب فراگیر و مقایسه نتایج حاصل با گروه عادی و بهنجار می باشد. به این منظور گروه نمونه ای حاصل از غربالگری اولیه از ۲۰۰ نفر ایجاد شد، این گروه شامل ۳ گروه ۱۵ نفرهمجموعا۴۵ نفر می باشد. جامعه آماری مطالعه حاضر کلیه دانش آموزان دختر دبیرستانهای دولتی منطقه ۶ آموزش وپرورش شهر تهران در سال تحصیلی ۹۲-۹۳ می باشند. پژوهش از نوع توصیفی و علی- مقایسهای می باشد. ابزارهای مورداستفاده شامل پرسشنامه اضطراب امتحان اسپیلبرگر، سیاهه اضطراب بک، پرسشنامه سنجش حافظه مربوط به آینده، خرده آزمون حافظه فعال آزمون هوش استنفورد- بینه- تهران (نسخه چهارم) می باشد. یافته های حاصل از تحلیل واریانس یکراهه نشان داد سه گروه در عملکرد حافظه فعال غیرکلامی، حافظه آینده نگر و حافظه گذشته نگر تفاوت معنادار دارند. این تفاوت به صورتی است که عملکردهای گروه بهنجار از دو گروه اضطرابی بهتر است. اما گروه ها در عملکرد حافظه فعال کلامی تفاوت معناداری را نشان ندادند. همچنین تحلیل یافته های پژوهش نشان میدهد اگرچه افراد اضطرابی تفاوت معناداری در برخی از تکالیف مربوط به حافظه نداشتهاند؛ اما ارزیابیهای آنها از توانایی حافظه شان به مراتب کمتر از واقعیت است. به عبارتی افراد دچار اضطراب باورهای بسیار نادرستی در مورد توانایی های شناختی خوددارند که این مساله به ایجاد اضطراب آنها و کاهش عملکردشان در تکالیف حافظه منجر میشود

Keywords:

حافظه فعال , حافظه آینده نگر , اضطراب امتحان , اختلال اضطراب فراگیر.