بررسی عوامل روانشناختی بر میزان تاثیرگذاری کارگاه های آموزشی روان درمانگری بین فردی در میان مددکاران اجتماعی زندان شهر کرمان

هدف این پژوهش بررسی تاثیر عوامل روانشناختی بر میزان تاثیرگذاری کارگاه های آموزشی در میان روانشناسان و مددکاران اجتماعی زندان در شهر کرمان میباشد. جامعه آماری ما از میان ۳۹ نفر مددکاران و روانشناسان سازمان زندانهای استان کرمان جمع آوری شده است که در کارگاه های آموزش روان درمانگری بینفردی شرکت کردند و به صورت تمام شماری این افراد نمونه ما را تشکیل دادند.تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spss۲۲ صورت گرفت است. این پژوهش که از نوع مطالعات تجربی است از پرسشنامه افسردگی بک و از ابزار پرسشنامه استاندارد مشکلات بین فردی و مقیاس الکسیتیمیا تورنتو، تستهای محقق ساخته جهت سنجش میزان اطلاع و مهارت مشارکت کنندگان از روان درمانگری بین فردی و مصاحبه ساخت یافته تورنتو برای الکسیتیمیاو با استفاده از روش پیش آزمون و پس آزمون انجام شده است.نتایج این تحقیق نشان می دهد میزان تاثیر آموزش میزان روان درمانگری بین فردی در مرحله پس آزمون تابعی از نمره به دست آمده مشارکت کنندگان در مقیاس های افسردگی، ناگویی خلقی، مشکلات بین فردی است. بنابراین با توجه به نتایج حاصله پیشنهاد میگردد که سازمان زندانها قبل از برگزاری کارگاه های آموزشی و صرف هزینه های بسیار، ابتدا از سلامت روانی کارمندان خود در مقیاسهای مختلف روانشناختی اطمینان حاصل پیدا کند و سپس با انتخاب شایستهترین کارمندان خود، بیشترین تاثیرپذیری را از کارگاه های آموزشی دریافت کند.

Keywords:

آموزش , روان درمانگری , ناگویی خلقی , مشکلات بین فردی , افسردگی و زندان.