نقش اخلاق و حقوق در یادگیری سیار

بررسی و مقایسه نقش دوگانه «اخلاق» و «حقوق» در «یادگیری سیار» مساله مقاله پیشاروی است.بدین منظور اطلاعات لازم با استفاده از روش کتابخآنهای گردآوری و مورد تحلیل قرار گرفته واین نتیجه حاصل شده که یادگیری سیار، به عنوان مدلی برای یادگیری، نه در فضای واقعی، بلکهدر فضای مجازی و با استفاده از ابزارهای الکترونیکی بیسیم/سیار (موبایل) ارائه می شود. پس دراین سبک، از روشهای سنتی و رو در رو استفاده نشده و از روش های از راه دور مدرن سیار بهرهگیری می شود. اخلاق این مدل از یادگیری را نیز می توان اخلاق یادگیری سیار نامید که به عنوانشاخه ای از اخلاق کاربردی در پی بررسی نقش اخلاق در یادگیری سیار است. کارآمدی اینسبک از یادگیری بیش از دیگر سبک های پیشین، به دلیل همین سرشت خاص آن نیازمند اخلاقبوده و عدم رعایت ملاحظات اخلاقی، آنرا بیشتر در معرض ناکارآمدی قرار میدهد. بنابراینضروری است با لحاظ موارد مربوط، منشوری اخلاقی برای این سبک از یادگیری با در نظرگرفتن نیازهای واقعی، تدوین و به استحضار همه کسانی که در این یادگیری دارای مسولیتاخلاقی هستند، رسانده شود. در این زمینه، تاکید بر ضمانت اجرای حقوقی به جای تاکید برملاحظات اخلاقی، راهگشا نیست، چراکه حقوق شاید در وهله دوم آن هم صرفا در مواردی بتواندرعایت نشدن اخلاق را در حدی جبران کند، اما به هیچ وجه نمی تواند در وهله اول جای خالیاخلاق را پر کند، مخصوصا در یادگیری سیار که به دلیل از راه دور بودن، مجازی بودن و دیگرموارد، بیش از همه نیازمند ضمانت اجرای درونی است تا بیرونی. اهمیت آن در جوامعی که درهمه امور (حتی در امور نامربوط) بر ضمانت اجرای حقوقی و بیرونی تاکید می شود، دو چندان است.

Keywords:

یادگیری سیار , اخلاق , قانون , ضمانت اجرای حقوقی