برنامه ریزی شهری با ایجاد فرصت های مشارکت برای کودکان

امروزه با توسعه روزافزون، شهرها فاقد فضاهای شهری مطلوب می باشند. فضاهای شهری دربرآورده ساختن نیازهای اجتماعی و فردی کودکان شهر، نقش منحصر به فردی دارند. این فضاها بخش عمده ای از زمان و محیط زندگی روزمره ساکنان از جمله کودکان را به خود اختصاص میدهند و ارتقاءکیفیت این فضاها میتواند در سلامت و رشد قوای جسمی، تقویت تعاملات اجتماعی و پرورش خالقیت در کودکان موثر باشد. برنامه ریزی شهری هنگامی به معنای واقعی به اهداف شهر مطلوب نایل می شود که خواسته ها و نیازهای تمام شهروندان با توجه به اقتضای سنی مورد توجه قرار گیرد. در این راستا، کودکان نیز به عنوان یکی از اقشار جامعه، می بایست در برنامه ریزی شهری هر چه بیشتر مشارکت داشته باشند. بنابراین طراحی مناسب فضاهای شهری برای کودکان به عنوان شهروندان و سازندگان آینده شهر از اهمیت خاصی برخوردار است و باید به آنان اجازه داده شود که با مشارکت در فرایند برنامه ریزی شهری، در ایجاد فضاهای زندگی خود سهیم باشند.هدف مقاله حاضر، نقش برنامه ریزی شهری در مشارکت کودکان در ایجاد محیط ساخته شده اطرافشان و ویژگی های شهر دوستدار کودک می باشد که مهمترین ویژگی های آن شامل ایمنی و امنیت، دسترسی مناسب و وجود فضاهای سبز و طبیعی، دسترسی به تسهیلات و خدمات اساسی، مشارکت و ارزش دهی به کودکان، ایجاد و طراحی محیط های تفریحی و فرهنگی و جاذب برای کودکان، وجود حمل و نقل عمومی مناسب بخصوص دوچرخه و پیاده می باشد. روش تحقیق، بصورت کیفی می باشد و این پژوهش با رویکرد توصیفی تحلیلی و گردآوری اطالعات در بستر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی است.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , فضاهای شهری , کودکان , مشارکت , ویژگی ها , دوستدار کودک