رابطه امید به کار و کار معنادار با انگیزش درونی معلمان مدارس متوسطه غرب استان مازندران

مطالعه حاضر با هدف پیش بینی انگیزش درونی با استفاده از کار معنادار و امید به کار انجام شد. روش پژوهش از نوعتوصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این مطالعه را معلمان مدارس متوسطه شهرستان تنکابن تشکیل دادند (N=۲۴۵) کهبا استفاده از روش نمونه گیری در دسترس نمونه ای به حجم ۱۴۶ نفر و بر اساس جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰) انتخابشد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه انگیزش درونی و پرسشنامه رهبری معنوی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده ازتحلیل رگرسیون انجام شد. یافته های این مطالعه نشان داد با توجه به ضریب بتا، به ازای یک واحد تغییر در کار معنادار وامید به کار، به ترتیب ۰/۷۲۲ و ۰/۷۶۵ واحد تغییر در انگیزش درونی به وجود خواهد آمد بنابراین می توان نتیجه گرفت کارمعنادار و امید به کار در انگیزش درونی معلمان مدارس متوسطه شهرستان تنکابن تاثیر دارد و کار معنادار و امید به کار،انگیزش درونی معلمان مدارس متوسطه شهرستان تنکابن را پیش بینی می کنند.

Keywords:

امید به کار , انگیزش درونی , کار معنادار