ارزیابی میزان کاربرد یادگیری الکترونیکی در برنامه های درسی دانشجویان

هدف از این پژوهش، ارزیابی میزان کاربرد یادگیری الکترونیکی در برنامه های درسی دانشجویان می باشد. جامعه مورد مطالعه شاملکلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور استان مازندران می باشد. حجم نمونه بر اساس اصول علمی و جدول تعیین حجم نمونه ۳۸۱ نفربوده که با استفاده از شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از جمعیت یاد شده انتخاب شده اند. روش پژوهش از نوع پیمایشیبوده و برای بررسی سئولات ویژه پژوهش، از دو ابزار پرسشنامه و مصاحبه استفاده شده است. لذا پرسشنامه ای حاوی ۲۰ سوال، درچهار مولفه که شامل: دسترسی به اطلاعات، مدیریت اطلاعات، تلفیق اطلاعات و ارزیابی اطلاعات به منظور تعیین و ارزیابی کاربردیادگیری الکترونیکی در برنامه های درسی دانشجویان، تهیه گردید. برای تعیین روایی پرسشنامه از روایی محتوایی و صوری استفادهشد و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ بررسی و مقدار ۰/۹۶ محاسبه شد. برای تحلیل نتایج آمار توصیفی و آمار استنباطی،از آزمون دو جمله ای استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داده است که با توجه به فراوانی پاسخ ها (۶۴% کم و خیلی کم و ۳۶%زیاد و خیلی زیاد) وکمتر بودن مقدار p-value از سطح ۰/۰۵ تفاوت معناداری بین گروه ۱ و گروه ۲ وجود دا رد و با توجه بهفراوانی هر کدام از گروهها می توان نتیجه گرفت که میزان کاربرد یادگیری الکترونیکی در برنامه های درسی دانشجویان دانشگاهپیام نور در حد کم و خیلی کمی می باشد.

Keywords:

یادگیری الکترونیک , دانش آموزان , برنامه درسی , توسعه تعلیم و تربیت