نقش مترو در تحقق توسعه پایدار در کلانشهرها از منظر زیست محیطی

امروزه مسئله حمل و نقل یکی از عمدهترین مسائل کلانشهرها محسوب میشود. بروز مشکل در این سیستم میتواند مشکلات عدیده ای را به وجود آورد. یکی از مسائل اصلی که در توسعه پایدار به آن پرداخته میشود حمل و نقل عمومی می باشد که حمل و نقل ریلی (مترو) جز یکی از مهمترین آنها می باشد. گسترش روز افزون جمعیت کلانشهرها و موضوعاتی نظیر ناهنجاری های بصری و زیست محیطی، ترافیک و آلودگی هوا، مدیریت شهری را در این مسیر قرار میدهد که راهکارهای کارآمدی نظیر »توسعه پایدار« را اتخاذ کند. در کشورهای در حال توسعه همچون ایران به دلیل نارسایی و کمبود سرمایه گذاری در امور زیربنایی جامعه، نیاز به سرمایه گذاری در بخش حملونقل به موازات توسعه اقتصادی، بیشتر احساس میشود. به طور کلی حمل ونقل معمولا یک دهم ارزش افزوده اکثر اقتصادها را به صورت مستقیم شامل میشود و اگر به طور غیرمستقیم به آن بنگریم، توسعه سیستم های حملونقل جزو پایه های رشد اقتصادی بوده و نقش اساسی را در پروسه های توسعه ایفا میکند. هدف مقاله حاضر نقش مترو در تحقق توسعه پایدار در کلانشهرها از منظر زیست محیطی با روش توصیفی تحلیلی می باشد. نتایج نشان می دهد با توجه به اینکه حمل و نقل، سهم عمده ای در آلودگی هوای تهران دارد استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی با تاکید بر مترو، به عنوان یک گزینه برتر جهان، جهت پیشگیری و کنترل آلودگی هوا ضروری است. در برابر بسیاری از مشکلات این روزهای کلانشهرهای کشور، افزایش حمل ونقل عمومی میتواند پاسخگو باشد. حمل ونقل ریلی به عنوان پیش نیاز و زیربنای توسعه دارای نقش اساسی و کارآمد در باروری امکانات و استعدادهای بالقوه جوامع بوده که از طریق جابه جایی بار و مسافر، پیوند ناگسستنی بین عوامل مختلف رشد و توسعه را فراهم میکند و موجب برقراری تقویت هرچه سریعتر و گسترده تر بخشهای مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی میشود.

Keywords:

مترو , کاهش آلودگی هوا , کلانشهر تهران , توسعه پایدار