عوامل موثر در آسیب پذیری شهرها با تاکید بر استفاده از سازه مناسب

از گذشته تابه حال، همواره وقوع زمین لرزه به طور گسترده ای تهدیدکننده بوده و ضرورت کاهش آسیب پذیری شهرها در برابر زلزله، به عنوان یکی از دغدغه ها اصلی برنامه ریزی شهری محسوب می شود. باتوجه به تراکم بالای جمعیتی و ساختمانی، سازه های کم دوام، عرض کم معابر و درجه محصوریت بالا در شهرها، انجام مطالعات و برنامه ریزی های دقیق در راستای به حداقل رساندن آسیب های ناشی از این رویداد طبیعی ضروری است. برای این منظور یکی از مهم ترین اقدامات می تواند شناسایی عوامل موثر در کاهش آسیب پذیری شهرها در برابر زلزله باشد. شناخت و بررسی آسیب پذیری شهرها به ویژه محدوده هایی که به صورت اسکان غیررسمی و بافت فرسوده می باشد، در این میان بافت های فرسوده شهری به دلایل نارسایی های موجود، نیازمند توجه ویژه در این زمینه می باشند. در همین راستا پهنه بندی آسیب شناسانه از میزان و نوع واکنش به زمین لرزه به کمک روش های موثر می تواند تاب آوری شهر در مواجه ه با زمین لرزه را به طور قابل توجهی افزایش دهد. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر عوامل موثر در آسیب پذیری شهرها با تاکید بر استفاده از سازه مناسب با تاکید بر وقوع زلزله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد مروری بر پژوهش های گذشته که در حدود ۱۵ سال انتشار یافته اند گواهی براین عملکرد موفق درطیف وسیعی از مسائل مهندسی ژئوتکنیک و مقاومت مصالح و شناخت زمین شناسی می باشد. زلزله یکی از سوانح طبیعی است که بیشتر کشورها از جمله ایران با تهدیدات آن مواجه اند، ضرورت کاهش آسیب پذیری شهرها در برابر این سانحه طبیعی، یکی از اهداف مهم برنامه ریزی شهری می باشد. بدین منظور گام اول برای تحقق این هدف، شناخت و ارزیابی میزان آسیب پذیری شهر در مقابل زلزله احتمالی است.

Keywords:

بتن های پر مقاومت , رفتار سازه ها , وقوع بحران , زلزله