اثربخشی معنادرمانی بر تحمل پریشانی و امید به زندگی در سالمندان ساکن در خانه سالمندان شهررشت

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی معنادرمانی بر تحمل پریشانی و امید به زندگی در سالمندان ساکن در خانه سالمندان شهر رشت بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع شبه آزمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل سالمندان ساکن در خانه سالمندان شهر رشت بود که نمونه ای به حجم ۳۰ نفر، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تحمل آشفتگی سیمونز و گاهر((۲۰۰۵ و پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر و همکاران (۱۹۹۱) استفاده شد. یافته ها نشان داد که میانگین نمرات آموزش معنادرمانی مبتنی بر میزان نمره تحمل پریشانی و امید به زندگی در دو گروه کنترل و آزمایش تفاوت معناداری وجود داشته است و این تفاوت به نفع گروه آزمایشی می باشد .(p>۰/۰۱) به این ترتیب، به نظر می رسد که معنادرمانی بر تحمل پریشانی و افزایش امیدبه زندگی در بین سالمندان شهر رشت تاثیر مثبتی داشته است.

Keywords:

معنادرمانی , تحمل پریشانی , امید به زندگی , سالمندان